MÜZE GAZHANE...

     Bugün İstanbul yağmurlu ve serin. Dün tişörtle yürüyüş yapmıştık, bugün evden çıkmadık. Herkes kendi köşesine çekildi, yağmurlu ve soğuk bir günde evde olmanın tadını çıkarıyor. Madem öyle, gecikmiş bir güneşli gün yazısı yazayım, birkaç fotoğraf ekleyeyim diyorum. Bundan bir-iki hafta önce güneşli bir cumartesi öğleden sonrasını Kadıköy Müze Gazhane'de geçirmiştik. 

    Tarihi endüstriyel mekânların yaşam alanlarına çevrilmesi fikrine bayılıyorum. Tarih ve bugün kol kola girerek fantastik bir hava yaratıyorlar. Tallinn'de böyle iki yer vardı. Galerileri, müzeleri, kafe ve restoranları, antikacıları barındırırdı. Şehre her gittiğimizde bu mekânlarda vakit geçirmeden, bir şeyler içmeden dönmezdik. Bir de yıllar öncesinden Viyana'daki Gazometre'yi hatırlıyorum. Bizim Kadıköy'dekiyle aynı tarihlerde yapılmış ama bizimkinden çok daha büyük. Eşimin kuzeninin evine çok yakındı. Bugün öğrenci yurdu ve konut olmasının yanında bir de alışveriş ve eğlence merkezi olarak kullanıldığı için, Türk filmleri oradaki sinemada gösterildiği için kuzenler "Gazometre'de şöyle böyle" diye konuşurlarken dönüştürülmüş eski bir bina olduğu işine uyanmıştım ve beni götürmelerini rica etmiştim. Yanılmamışım, 1896'da yapılmış,  bugün konut ve eğlence merkezi olarak kullanılsa da Viyana'nın tarihi ve turistik mekânlarından sayılmaktaymış. İşte bizim Gazhanemiz onun küçüğü. 1891 yılında hizmet vermeye başlamış ve 101 yıl boyunca İstanbul'un aydınlatma ve yakıt ihtiyacını karşılamış. Atıl yıllardan sonra geçtiğimiz temmuz ayında kültür-sanat merkezli bir yaşam alanı olarak yeniden düzenlenmiş. İyi de olmuş.

    Müze Gazhane'nin şehrin modern yüzünü sergileyip umut verdiğini söylemeliyim. Çimenlere oturmuş sohbet eden gençler, belediyeye ait kafede yer bulabilmiş olanların çay-kahve eşliğinde sohbetleri, meydanda paten kayan çocuklar, sağda solda sokak heykelleri, oyun saatini bekleyen şehir tiyatrosu sahneleri, sergi alanları, 24 saat açık kütüphane, bir köşede her hafta değişen konularda yapılan açık hava konuşmaları, İstanbul Kitapçısı'nda kitaplar arasında dolaşanlar, konser alanında büyük bir araçtan malzemeleri indirerek akşam konserine hazırlık yapanlar... Herkes keyifli. Kulağıma çalınan konuşmalardan anladığıma göre herkes orada olmaktan memnun. 

    Gazhane'deki sokak heykelleri 7 heykeltraş tarafından Haliç Tersanesi'nde atık materyallerden üretilmiş. Ki üretim aşamasını İBB'nin Twitter hesabındaki bir paylaşımdan izlemiştim. 

    Ana bina, gazometre binası şehir tiyatrosunun sahnesi yapılmış. Önce fark etmedik, gezilecek bir alan zannedip içeri girdik ancak "Veba" oyununun provasının yapıldığını ve tiyatro sahnesi olduğu öğrenip çıktık. O zaman eğer tükenmeden ayarlayabilirsek bilet alıp geliriz. 

    Hal böyleyken yan tarafa Karikatür ve Mizah Müzesi'ndeki "Çizerini Yaşatan Çizgiler" sergisine geçiverdik. Özellikle bizim gibi mizah dergileriyle büyüyenler için şahane bir sergiydi. İlk günden bugüne karikatür hayatımızın önemli isimlerinin çizgileriyle Türkiye tarihi gözler önüne serilmişti. 

    Biz sergiyi gezerken, daha öncesinden atölye çalışmasına katılacağını belirtmiş kişiler bir köşede çalışıyorlardı. Müze Gazhane'de her yaşa hitap eden atölye çalışması çok. Sanatsal faaliyetlerin yanında spor çalışmaları da mevcut. 

    Hani sevdiğim örnek fazla ama karikatür sergisinden Suat Yalaz'ın şu çalışmasını eklemeden geçemeyeceğim. 

    Kompleksin farklı binaları, yani zamanında kullanılan teknik kısımlar ve mutfak, ofis binası gibi bölümler ayrı ayrı değerlendirilmiş. Her birinin işlevini ve tarihçesini okuduktan sonra merakla içine adım atıyorsun. Bu şekilde İklim Müzesi'ni ve Kente Doğru fotoğraf sergisini de gezdik. Çocuk Bilim Merkezi'ni çocuklara bıraktık:)

    İstanbul'un meşhur kedileri, köpekleri de bizler gibi Gazhane'nin keyfini çıkarıyorlardı:)

    Daha rahat bir zamanda buradaki Afife Batur Kütüphanesi'ni ziyaret edeceğim. O gün İstanbul Kitapçısı'na girmekle yetindim ve Selim İleri'nin "İstanbul'un Tramvayları Dan! Dan!" isimli kitabını satın aldım. O sırada herkese açık sohbetlerin olduğu köşede, günümüzün en dikkate alınması gereken konularından tarım hakkında konuşmalar devam ediyordu. Ara ara inceliyorum işinin uzmanı kişilerle farklı konularda söyleşiler tam gaz sürmekte.

     Müze Gazhane'de etkinlik çok. Değişen sergiler, atölye çalışmaları, konserler, film gösterimleri vs. derken sürekli bir hareket var. İlgilenenler "Tüh kaçırmışım!" dememek için sosyal medya hesaplarını takip etmeli. 

    Evime uzak bir noktada olsa da ben ara ara gideceğim. Çünkü Müze Gazhane bana çağdaş bir kentte yaşamanın keyfini tattıran yerlerden biri olmuş. Kolay ulaşılır, renkli, sanat ve bilimle harmanlanmış, nostaljiyle geleceği birleştirmiş enfes bir mekân. Yukarıdaki fotoğraflar benden. 2021'in Ekim günlerinden. Öyleyse son fotoğrafı geçmişten almalı ve böylece bitirmeli yazıyı.