ÇİÇEKLER, KİTAPLAR, DİZİLER... BU GÜNLERDE İYİ GELENLER..

    Evden ailecek çıkılmadığı zaman ev işi bitmiyor, bitmiyor, bitmiyor. Her ne kadar -en azından bizdeki durum bu- erkekler yardımcı olmaya çalışsalar da benim gibi her daim "Dur sen yapamazsın" tepkisiyle hareket eden kadınların işi zor. Delirmemize az kaldı. Fakat yine de şikâyet etmiyoruz, başta sağlık çalışanları olmak üzere işinin başında olan herkese saygı duyuyoruz, evde kalıyoruz, virüsün yayılmasını önlemeye gayret ediyoruz. O yüzden bu konuyu daha fazla uzatmayacağım, işten güçten ve salgının gidişatını her türlü medyadan izlemenin dışında kalan vakitte neler yaptığımdan bahsedeceğim. Malûm tavsiye alıp verdiğimiz bir dönem bu.
    "Nasıl olsa evdeyiz, boş zamanımda kendimi dizilere, filmlere vururum" demiştim ama yeterince olmuyor. Çünkü kafa yerinde değil. Çok az izliyorum. Eşim de çalışmaya devam ettiği için beraber film izlemelere başlamadık. Bu zor günlerde bana Frankie ve Grace arkadaşlık ediyor. Dizinin komedi olması gündemden uzaklaşmamı sağlıyor. 

    İki orta yaşlı kadının hikâyesi bu. Eşleri yıllardır iş ortağı. Bir gün ortaya çıkıyor ki meğer gönül ortaklıkları da varmış. Birbirlerine senelerdir aşık olan iki adam artık aşklarını saklamamaya, ömürlerinin son yıllarını birlikte geçirmeye karar vermişler. Korona virüsü mü daha sarsıcı yoksa böyle bir durumla karşılaşmak mı bilemedim:) Kırılan, üzülen, şaşıran Frankie ve Grace ortak yazlık evlerinde beraber yaşamaya başlıyorlar. Karakterleri, yaşam tarzları çok farklı. Olaylar 30-35 dk. süren diziler halinde tatlı tatlı ilerliyor. 6 sezon var. Her gün bir doz Frankie ve Grace fena olmaz. Eğer başlarsanız ve beğenirseniz Korona günlerinde sizi epeyi bir oyalayacaktır:) Başrollerdeki Jane Fonda ve Lily Tomlin' izlemek inanılmaz keyifli. Jane Fonda'ya zaten bayılıyorum. Özellikle Vietnam savaşı karşıtlığı takdire şayandı. Ve bir de güzel yaşlanıyor kadın. Hem fiziksel anlamda hem düşünsel anlamda.
    Frankie ve Grace'ten önce Witcher'ı izlemiştim. Orhun oyununu ve kitaplarını çok sevdiği için diziyi bekliyordu, o bekledikçe ben de merak ettim. Bu kadar beğeneceğimi tahmin etmiyordum. Çabucak bitiriverdim. Henry Cavill dikkatimi çeken bir aktör değildi fakat bu dizide bayıldım. 

    Moskova'da Bir Beyefendi'yi okuyorum. Birkaç sayfası kaldı. Evlere kapandığımız bu günlerde okunacak en güzel romanlardan biri bu. Çünkü Kont Aleksandr İlyiç Rostov da kaldığı otelden çıkamıyor. Bolşevik İhtilâli'nin ardından kurulan düzen, onu daha önce yazmış olduğu bir şiir yüzünden cezalandırıyor. Neyse ki bu bir ölüm cezası ya da sürgün değil. Ona uygun görülen, ihtilâlden sonra konaklamaya başladığı Metropol Otel'den ömür boyu çıkmama cezası. Moskova'nın ünlü oteli ve çalışanları ile bazı daimi müşteriler Kont'un tüm dünyası oluyor. Kont, zarafetle bezeli geçmiş yaşantısının ona kazandırdığı tarzdan ödün vermeden yeni durumlara uyum sağlamayı başarıyor. Okuyucuyu kendine hayran bırakıyor.

   Sanırım salgın günlerinde beni en çok oyalan şey, motif üzerine motif ekleyerek bitirmek üzere olduğum yatak örtüsü oldu. Yaklaşık iki yıl önce heveslenip başlamıştım. Sonra pişman olmuştum, nasıl bitireceğimi düşünüyordum fakat bırakmak da istemiyordum. Orhun'un nekahet döneminde evden çıkmayışımın ardından gelen bu salgın günleri sebep oldu ve resmen terapi niyetine ördüm de ördüm. Bir de baktım bitirmek üzereyim. Son bir sırası kaldı. 

    Fotoğrafta iyi çıkmadı, renkleri gerçekte çok daha güzel. Ayrıca yanlış anlaşılmasın iki kişilik yatak için kocaman bir örtü bu:) Ve motifleri de ufak üstelik. Niye böyle bir işe kalkıştım, ne ara bitirdim anlayamıyorum ama mutluyum. Evlerden çıkacak duruma gelelim, Gemlik'teki halama götürüp alt tarafını kaplattıracağım ve ondan sonra mutlu mutlu, renkli renkli kullanacağım. 

    Renk demişken... Bir süredir çiçek yetiştirme denemeleri yapıyorum. Şu güne kadar hiç beceremediğim bir şey bu. Kaktüsü bile kurutuyorum ve çok üzülüyorum. Fakat mevsimden dolayı ortalığa o kadar güzel çiçekler çıkmaya başladı ki geçici ev hapsimizden önceki günlerde dayanamayıp aldıklarım oldu. Evlere kapanma ihtimaline karşı alışveriş yapmak için markete gidiyordum, mercimek yerine çiçek alıp dönüyordum. Guzmanya aldım mesela. Yani adının guzmanya olduğunu sanıyorum:) Daha sonra şu mor çiçekleri aldım. Bir başka sefer aloe vera aldım.

    Mor çiçeklerin geçici olacağını biliyorum ama diğerlerine bakabilirim umarım. Eskiden herkesin evinde kauçuk bitkisi vardı, deve tabanı vardı. Kocaman kocaman olurlardı, çok güzellerdi. Bu ikisinden de almak istiyorum. Bakacağız. Önce şu günleri atlatalım da. Örgüydü, çiçekti derken iyice ev kuşu olmuşum ben. Aslında çok gezerim, çok çıkarım ama evde vakit geçirmeyi ayrı severim. O yüzden fazla sıkılmıyorum. Gelecek güzel günlerin hayaliyle sabrediyorum. Bu arada, yakında yeni bir seyahat yazısıyla gelebilirim haberiniz olsun:) Geçen senenin Budapeşte gezisini yazmaya başlamıştım ama tamamlamaya fırsat bulamamıştım. Onu bitirmek istiyorum. Hiç olmazsa fotoğraflarla gezeriz, bu günlerde iyi gider. Geçmiş seyahatlerin anısı, gelecek olanların hayali kafamda dönüp duruyor. Sınırların kapanmış olması beni üzüyor ama düşünmemeye çalışıyorum. Bırak farklı bir ülkeye seyahati, kendi ülkemin bir başka şehrine ulaşamama düşüncesi de rahatsız ediyor. Ancak işler düzelecek. Tüm bu hengâme bitince turizm nasıl bir hâl alacak merak ediyorum. Belirsiz çok şey var, merak edilecek çok şey var ama bugün bunu merak ettim işte:) Güzel şeyler düşünmek istiyorum. İyi düşünelim iyi olsun. Bir de kafamı boşaltıp kitap okuma hızımı arttırsam şahane olacak.