HAYATIMIZIN EN UZUN MART AYI DEĞİL MİYDİ BU?

    Bunaldım. Dışarı çıkmak istiyorum ama yapmayacağım. Ne kendisini, ne bir başkasını düşünmeyen sorumsuzlardan olmayacağım. Evdeyim, tehlikenin geçmesini bekliyorum. Eşimin işe gidip gelmesi beni rahatsız ediyordu ama geçtiğimiz cuma gününden beri o da evde. Çünkü ekiplerinden bir elemanın Covid19 testi pozitif çıktı. Hepsine ertesi gün işe gelmemeleri söylendi. Dün ise 14 gün sağlık raporu almaları gerektiği. Kimi sağlık ocağından, kimi bu işlere ayrılmış özel hastanelerden raporlarını aldılar. Nisan ayı için işe gidip gelme konusunda farklı düzenlemeler yapılacakmış. Görünen o ki bazı resmi konularda oturmamışlıklar var. Hasta arkadaşın durumu iyi. Bunu belirteyim de dolaylı bir panik yaratmayayım. Kendisi 30 yaşlarında. Hafif geçiriyor. Bana kalsa hiç hastaneye gitmeseydi diyeceğim ama dinlenmesi için rapor alması gerekiyordu tabii. Gitmeseydi dememin sebebi fazla beklemesi, hastanede çok vakit geçirmiş olması. Doktorların devamlı söylediği gibi en ufak şikâyette hastaneye koşmamak, bekleyebilecek farklı rahatsızlıklar için başvurmamak, sağlık çalışanlarını yok yere meşgul etmemek, yığılmayı önlemek en mantıklısı. Aksi halde hastaneye sağlam girip virüs kapmış olarak çıkmak gibi bir olasılık da var. (Bizim aile hekimimiz de virüsü kapmış ve hastanede yatıyormuş bu arada). Yakınlardan birinin hastalandığını öğrenince haliyle hem onun adına hem kendi adımıza canım sıkıldı. Çocuk ilk kez doktora gittiğinde soğuk algınlığı denmiş, 2 gün rapor verilmiş, ardından tekrar işe başlamış, bir gün çalışmış, yorgunluk ve ateş belirtisiyle tekrar kontrole gitmiş. Ne kadar temasta bulunduklarını sorguladım tabii. Her ihtimale karşı evde aramıza mesafe koymaya başladık, evi sık sık havalandırdık hatta ben başka odada yatmaya başladım ki dün akşam bir programda Prof.Dr.Mehmet Ceyhan eşlerden biri evden çıkıyorsa ayrı odalarda uyunması gerektiğini söyledi, tedirginliğimin haklı sebepleri olduğunu ondan öğrenmiş oldum. Bazen ayrı saatlerde yemek yiyorduk, bazen de masayı açarak uzatıp babamızı en uca oturtuyorduk:) Eşim dün rapor almaya gittiğinde, özel hastane fırsatı kaçırmamış tabii, nasıl olsa sağlık sigortaları olduğundan akciğer tomografisi çekmiş. Süreci takip edenler bu tomografinin önemini bilirler. Ön tanı gibi bir şey. Sakıncalı çıktığında diğer testler yapılıyor. Neyse ki tomografi sonucu temiz çıktı. Şu an bir sorun yok ama mâlumunuz neyin ne olacağı bilinmiyor. Bir süre daha tetikte olmak lâzım. 
    Bunlar haricinde galiba iyiyim. Bilemiyorum. Herkes gibi dalgalanmalar yaşıyorum. Market alışverişleri sonrasındaki dezenfekte durumları yüzünden çıldırmanın eşiğindeyim, herkes gibi ellerimi hissedemediğim dakikalar hatta saatler geçiriyorum. Bu olaylar olmadan önce de aldıklarımı çalkalardım, içime sinmeyenleri sabunlardım. Tabii ki böyle bir durumda bunun artmaması düşünülemezdi. Şimdi alınan her şey yeterince emin olana kadar foşur foşur sabunlanıyor. Geçen gün, içinde birkaç çeşit sebze bulunan bir salata yaptım. Çiğ yendiği için sebzeleri önce epeyi bir sirkeli suda, sonra yarım dakika kadar sabunlu suda beklettim. WhatsApp grubundaki sohbette arkadaşlarım bunu öğrenince saçmaladığıma hükmettiler. Bunun üzerine biraz düşündüm ve sahiden abarttığıma karar verdim. Çünkü o işlemleri yaparken hissettiklerim hiç normal değildi. Kendimden korktum. Normalde hamarat bir insan değilim. Temizlik takıntısı olan biri değilim. Fakat tanımadığım, bilmediğim insanların ellerinden gelebilecek mikroplar konusunda hep hassastım. Metroda, metrobüste tutamaçları peçeteyle tutarım, dışarıda her fırsatta el yıkarım vs. Hâl böyleyken, bu virüs mevcut endişelerimi fazlasıyla arttırdı. Ancak şu saatten itibaren kendime söz veriyorum. Abartısız bir dikkatle davranacağım. Aksi halde gerçekten psikolojik anlamda profesyonel desteğe ihtiyacım olacak. Bu günleri eksilerle değil, artı değerle atlatmak istiyorum. 
    Havalar ısınsa da tek sandalye genişliğinde olup gereksiz bir uzunlukta ilerleyen fransız balkonumu temizlesem, dar mar otursam da kitabımı okuyup kahvemi içsem. Güneşli günler gelince milletin dayanamayıp sokaklara çıkacağından endişeleniyorum ama şu küçücük keyif için bile olsa havaların iyi olmasını istiyorum. Nisan ayı için seyahat hayalleri kurarken konforsuz balkona mecbur kalmak da varmış:) Fakat gerçekten şikâyet etmiyorum. Canıyla uğraşanlar varken, çalışmak zorunda olup dışarıda olanlar varken, sağlık çalışanları yoğunluktan çocuklarının yüzünü göremezken, ekonomik olarak zor duruma düşenler çoğunluktayken mızmızlanmak bana göre değil. Keyfe keder sokaklara çıkanlardan, keyfe keder hastaneleri meşgûl edenlerden, ev partilerinde toplananlardan, yurt dışından ya da umreden gelmiş eşini dostunu ziyaret edenlerden şikâyetim olabilir ancak. Biz yakın zamanda hep beraber dışarı çıkalım, işimize gücümüze bakalım derken, o günlerin hayalini hepimiz için kurarken, bilinçsizce davranıp evde kalma sürecini uzatan herkesten şikâyetçiyim. 
    Biraz karamsar bir yazı mı oldu bu sefer? Bu tarihlerdeki yazılarımız günlük niteliğinde. İleride açıp açıp okunacak, üzerine romanlar yazılacak belki, filmler çekilecek... Hislerimizde ara ara dalgalanmalar yaşamamız normal. Çoğunlukla karamsar değilim. Fakat evde ekmek yaptığım için, çok üşendiğim yoğurt yapımını arttırdığım için şaşkınım:) İşin bir de bu kısmı var. Ben kim, ekmek yapmak kim derken markete daha az gitmek için ekmek yapar oldum. Hem de çeşit çeşit:) Sanal market sistemini kullanmıyorum. Başkasını kendi adıma dışarıya çıkarmak rahatsız ediyor. Ancak bir yandan, ekonomik açıdan işlerin bir şekilde yürümesi gerektiğinin de farkındayım. Beni ikilemde bırakan sisteme lanet ediyorum. Umarım bu zamanda fazla risk ve iş yüklenen herkese emeklerinin karşılığı olarak maddi destek yapılır. Migros'ta sanal market için sipariş hazırlayanlar harıl harıl çalışıyorlar örneğin. En azından benim yakınımdaki Migros'ta normal müşteri çok az. Ve haberiniz olsun o siparişleri hazırlayan arkadaşlar en iyisini göndermek için sebzeleri meyveleri tek tek elden geçiriyorlar:) İlk dokunduğunun alınması için müşterileri uyaran yazılar var fakat kendileri buna uymuyorlar ne yazık ki. Sonra bana evde sebzeleri, meyveleri sirkeli ve sabunlu sularda bekletmek düşüyor:) Yine sirkeye sabuna bağladım. Daha fazla uzatmadan gideyim yeni bir diziye başlayayım. Dıgıturk dizi kanallarını üyelere açmış. İyi de yapmış, zira maçlar yüzünden tutuyoruz kendisini. Liglerin ertelendiği bu zamanda bir faydaları dokunmuş oldu. En son burada Çernobil'i izledim. Karantina günlerinde çok ihtiyacım varmış gibi bir başka felaket dönemini izlemek de ayrı bir saçmalık. Yarın bir gün dizi kanallarını kapatırlar, kaçırmayayım diye düşündüm. Şimdilik benden bu kadar. 
Kısır bir dönemdeyiz ama bu duygu durumları epeyi farklı yazılar yazdırıyor bize. Herkesi tek tek okuyorum. Sağlıkla kalın diyorum.