SEVGİYLE...

   

    Zannediyorum ilkokul 3. sınıftaydım. Okula erken başladığımı da hesaba katarsam 
8 yaşındayım. Küçüktüm yani. Oturmuş ev ödevimi yapıyorum. Atatürk'ün sözlerinden örnekler yazıyorum. Bir yandan da çocuk aklımla düşünüyorum "keşke görseydim, keşke tanısaydım" diye. Tam bunlar aklımdan geçerken Atatürk'ün "Beni görmek demek, behemehal yüzümü görmek demek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kafidir" sözünü okuyorum. O an hissettiğim duyguyu kelimelere dökmeme imkan yok. Önce ürperdiğimi hatırlıyorum, sonra çok sevindiğimi. "Bana söylüyor" dedim içimden. "Beni anlıyor" dedim. 
Bugün bile çok net aklımda. Hayatımda çok az yaşadığım, unutamadığım ve asla unutamayacağım tanımsız anlardan biriydi. Yemin ediyorum bana söylüyor zannettim çocuk aklımla ve o andan sonra Atatürk'e sevgim daha da arttı. Ve yıllar sonra aklım ermeye başlayınca o hatırama dayanarak Atatürk'ün ne kadar ileri görüşlü olduğunu, her kesime hitaben etkisi yüzyıllarca sürecek olan sözler sarf ettiğini, milletini çok iyi tanıdığını, aslında kısacası bir deha olduğunu iyice idrak ettim. Zamanını aşan zekaya ve karaktere sahip bir liderdi Atatürk. Ve ne mutlu ki bize nasip oldu. 
    Atam! Kahramanım! Seni bir kez daha gururla, sevgiyle, saygıyla, minnetle anıyorum. Mekanın cennet olsun.