İSTANBUL KİTAP FUARI'NIN ARDINDAN...

    35. İstanbul Kitap Fuarı geldi geçti. Daha önce de bahsettiğim gibi bu sene birkaç kez gitme fırsatı buldum. İstanbul'da yaşayan birçoğumuz gibi çocukluğumdan beri kaçırmadığım bir etkinlik bu. Aşinası olduğum için rahatlıkla söyleyebilirim ki ben daha önce bu seneki kadar kalabalık görmedim. En son kapanıştan bir önceki gün, yani cumartesi günü gittim. Resmen ezilme tehlikesi vardı. Daha içeri girmeden, fuar merkezinin önündeki metrobüs köprüsünde adım adım ilerleniyordu, sağdan soldan "ya çökerse" gibi korkulu söyleyişlere şahit oldum. Bugün okuduğum bir habere göre hakikaten rekor katılım gerçekleşmiş bu yıl. Geçen seneye göre yaklaşık %12'lik bir artış varmış. 
    Kalabalıktı ama coşkuluydu da bu sene İstanbul Kitap Fuarı. Çok fazla yazarın imza günü vardı. İmza günü olmayanlar da desteğe gelmişlerdi. Her köşede bir sohbet, bir muhabbet. Satış da çok oldu bana kalırsa. Bavulla gelenler çok daha fazlaydı bu sene:) Gülüyorum ama bavul getirenler haklılar tabii. Ben de sırt çantasıyla gittim neticede. İnternetten de alışveriş yaptığım için kendime fazla açılmama sözü vermiştim ama dayanamadım ve epeyi bir kitap aldım yine. Her telden oluşan bir kulem oldu.

    Fiyatlar konusuna gelirsek. Her zamanki gibi büyük yayınevlerinin indirim oranı internet satışından daha azdı. Elimde araştırarak hazırladığım bir listeyle gittim. Tek tek karşılaştırdım desem yeri var. O yüzden birçok isteğimi internet alışverişine bıraktım. İndirimi internetten fazla olanlardan satın aldım kitapları. Ayrıntı Yayınları gibi mesela. Bir de aralardan özel indirimli kitaplar seçtim. Geçen seneden daha akıllıca alışveriş yaptığımı düşünüyorum. Ama sayıyı biraz abarttım yine.
    Fuarın ilk günü Karakarga Dergi'nin imza etkinliğine katıldığımdan bahsetmiştim. 
En son cumartesi günü de Hakan Günday'la tanışmak istedim. Daha önce hiç denk gelmemiştim. Kendisi tartışmasız en beğendiğim çağdaş yerli yazar. Üslubuna bayılıyorum. Dan dan dan vuran, altı çizilesi söylemlerle dolu oluyor romanları. Enteresan, inanılması güç hikayeler anlatsa da bahsettiği her duygunun acımasızca gerçek olduğunu düşünüyorum. Beğeniyorum işte. O yüzden tanışmak ve bir okur olarak beğenilerimi sunmak istedim. Bunun için imza kuyruğunda ne kadar süre beklediğimden bahsetmek istemiyorum:) 

   Günday, belli ki okurlarını önemsiyor. Herkesin sorularına bıkmadan cevap verdiği, herkesle ufak çaplı bir sohbet gerçekleştirdiği ve fotoğraf isteklerini kırmadığı için okur başına düşen zaman sayısı oldukça fazlaydı. Dolayısıyla o uzun kuyruk zor ilerledi. Az önce bahsettiğim her şeye eyvallah da adamın şimdiye kadar çıkmış olan her kitabını getirip ve hatta aynı kitaptan 2-3 tane getirip bir seferde imzalatmanın mantığını çözebilmiş değilim. Bu da fazla oyalanmalara sebep oldu tabii. Okurlar saatlerce ayakta beklediği için Hakan Günday da hiç oturmadı. Tarzı buymuş.
Takdir ediyorum. Arada bir kuru pasta, kraker ve su dağıttırdı. Çok ince bir hareketti.

    Yalnız şunu anladım ki artık uzun imza kuyruklarında bekleyecek yaşı geçmişim. Sevilen yazarları görmek isteyen çok oluyor ve bunların %90'ı genç olduğu için onlar saatlerce beklemekten çekinmiyorlar. Uzun kuyruklar benim yaşımdakiler için ekstra bir yorgunluk oluşturduğu gibi sıra sana geldiğinde gençler kadar ilgi de görmüyorsun:) Gözlemlerime dayanarak iddia ediyorum bunu. Günümüzde yazarlar, gençler tarafından neredeyse bir pop yıldızı gibi ilgi görüyorlar ve kendileri de ilgi görmek istiyorlar. Sırada önümdeki kız, Hakan Günday için özellikle elbise ve topuklu ayakkabı giydiğinden bahsetti düşünün. Bu yüzden yazarlar da onlara bir şeyler anlatmanın, onların kalbine, beynine dokunmanın gayreti içerisinde oluyorlar. Genç bir okurun heyecanla sorduğu sorulara uzun uzun cevaplar verilirken, benim gibi olmuş da gelmiş okuyucuya kibarca ve kısaca teşekkür edip gönderiliyor:) Özellikle popüler yazarlar için söylüyorum bunu. Belli bir yaşın üzerindeki  okuyucunun en iyi sohbet edebileceği, derdini anlatabileceği yazarlar eski yazarlar:) Ya da işte belli bir yaşa erişmiş olan yazarlar. Hafta ortası fuara gittiğimde sakince gezerken Muzaffer İzgü'yü gördüm. Öylece oturuyordu sevimli sevimli. Hemen yanına gittim. Çocukluğumdan beri okuduğum, bildiğim bir yazar kendisi. "Nasılsınız?" dedim. "İyiyim kızım sen nasılsın?" dedi, elimi sıktı ve sohbete başladık. Yaşlı yaşlı birbirimizi bulmuş olduk:) Yani diyeceğim o ki fuarda imza sıralarına girmek bitmiştir benim için. Derdim hiçbir zaman imza olmadı zaten. Amacım bir okur olarak teşekkürlerimi ve beğenimi iletmek. Çünkü onların yerinde olsaydım okurlarımdan olumlu dönütler almak isterdim. Bundan sonra kitabevlerinde düzenlenenlere katılırım belki arada,
ya da fuarda sevdiğim yazarları gördüğümde eğer müsaitlerse merhaba derim.
Artık Penguen, Uykusuz, Kafa gibi dergilerin imza kuyruklarına girmenin de benim için bittiğini kabul etmem gerek. Onlar kadar iyi bir dergi okuyucusu olsan da gerçekten o kadar gencin içinde bir tuhaf duruyorsun:) Çok sevdiğim Karakarga'nın ilk sayısını imzalattım bu sene. Çok da memnun oldum. Onlar yeni oldukları için kalabalık değildi. Jübileyi onlarla yaptım yani:)    
    İşte böyle. Kitap kulem karşıdan bana bakıyor. Yazıyı bitirip okuma faslına geçeyim ben yavaş yavaş.




    İlgili Yazılar:İstanbul Kitap Fuarı...Karakarga Dergi... vs...                                                                        Ya Sabır