İKİ FİNCANLA ANILARA YOLCULUK...

 

Kendime yeni yıl hediyesi bu güzel kahve fincanlarını aldım.

Fotoğrafta belli olmuyor ama beyaz fincanda gemici düğümü var.

   Karaca ve UNICEF işbirliğinde satışa çıkan fincanların tasarımları ünlü isimlere ait. Elde edilecek gelir "Eğitimde Fırsat Eşitliği" adı altında okul öncesi eğitim için kullanılıyor. Hem hoş bir hatıra, hem faydalı bir hediye yani. Ajda Pekkan, Nilüfer, Rahmi Koç, Kerem Görsev, Ayşe Kulin, Müjdat Gezen, Latif demirci gibi isimlerin kendi tarzlarında tasarımlarını görmek hoştu. Ben çocukluktan gelen Koç Ailesi hayranlığım nedeniyle Rahmi Koç'un tasarımı olan takımı seçtim:) Şöyle ki çocukken bir ara Migros Sitesi'nde yaşamıştık. Migros çalışanlarının kooperatif evleriydi. Yani taksitle ödeyip yaptırdıkları, satın aldıkları evler. 4 ayrı bloktan oluşuyordu. Çoğunluk Migros çalışanıydı. Bizim gibi az sayıda farklı komşular da vardı. Avcılar'da, merkezin az bir şey dışındaydı. Avcılar o zaman yeşillikler içinde, neredeyse köy görünümlü bir semtti. Halkı çoğunluk muhacirdi. Hayatımın en güzel dönemlerinden birini yaşadım Migros Sitesi'nde. Daha önce Fındıkzade'de oturuyorduk ve annem araba vs. korkusundan sokakta oynamamıza izin vermezdi. Kapalı ortamda büyüdük, okul hayatımda da çok fazla sessiz sakindim. Ne zaman ki (10 yaşımda) Avcılar'a taşındık ben kabak çiçeği gibi açıldım. Sitenin çocuklarıyla sabahtan akşama kadar çimenlerde yuvarlanırdık, ne kadar sokak oyunu varsa oynadık. Okulda da başarım arttı. O sessiz Sezer 5.sınıf veda gecesinde okulun bahçesine kurulan sahneye çıkıp kalabalık önünde hiç çekinmeden "Bir İlkbahar Sabahı" şarkısını söyledi:) Çok güzel günlerdi. Hatta laf aramızda ilk aşkımı orada yaşadım. 5.sınıftayız, uzaktan uzağa... Nasıl utanırdık:) 4 apartmanlık site bir aile gibiydi. Evden eve gezerdik. Birisi bir şey yaptırınca herkes arka arkaya aynı şeyi taklit ederdi. Birisi pencerelere panjur yaptırdı mesela, herkes pıtır pıtır panjur yaptırmaya başlardı:) Ya da koltuk takımını değiştirdi, herkes değiştirirdi:) Renkli televizyonla ilk kez orada tanıştık. İlk renkli televizyonları alanlar hala almamış olanların çocuklarını çağırırdı onlar da seyretsinler diye. 1987 yılındaki o malum kışı da orada yaşadık. Trakya'ya yakın bir bölgede, üstelik şehir merkezinden uzakta olduğumuz için bizi daha fazla etkilemişti. Kaloriferle ısınıyorduk ama o günlerde kalorifer yanmadığı gibi, su boruları donduğu için su bile akmamıştı. Babam birkaç gün iş yerinden gelememişti, teyzemlerle bir evde yaşamıştık o günlerde. Sitenin çocuklarını toplayıp gazete çıkardığımı hatırlıyorum, yeni yıl gelirken piyango düzenlerdim, çocukları kapı kapı dolaştırıp bilet sattırırdım:) En az benimle aynı yaşlarda olanlar hatırlayacaktır, Migros'un gezici satış kamyonları vardı. Merkeze uzak olmamız ve site sakinlerinin Migros çalışanları olması nedeniyle çok sık gelirdi bizim oraya. Ne mutlu olurdum o taşıtları görünce. Değişik gelirdi. Dalardık içine çikolata, şeker ne istersek satın alırdık. 
    Yıllar önce Migros sitesinde başlayan Koç Ailesi hayranlığım Fenerbahçe yöneticisi Ali Koç'la zirve yaptı:) 10 Kasım'larda yaptıkları paylaşımlara da, Rahmi Koç Müzeleri'ne de bayılırım. Gezi olayları sırasındaki tutumları da hafızama kazınmıştır. 
Bir de Vehbi Koç vardı tabii. Biz çocukken her şey daha farklıydı. Sakıp Sabancı ve Vehbi Koç iki önemli karakterdi. Zengin ama sevimliydiler:) Ailelerimizden biri gibiydiler. Sadece bana böyle geliyor olamaz değil mi?:) Öyle hatırlıyorum. 

    İşte böyle... 2 fincan neler neler getirdi aklıma. Ben belli bir gönül yakınlığıyla seçtim fincanları ama zaten en güzel tasarıma sahip olanlardan biriydi Rahmi Bey'inki. En çok onun ve Kerem Görsev'in fincanları tercih ediliyormuş. O takım da piyano tuşları şeklinde desenleriyle çok hoştu. Yeni yıl hediyesi düşünenlere benden bir öneri olsun.

Fincanın içinde de vapur deseni var. Rahmi Koç Müzesi'ndeki Liman vapuru sanıyorum.