HAYATIMDAKİ İNSANLAR...

   

    Düşündüm de... Hayatıma giren insanlar hakkında ilk izlenimlerim neyse, ilerleyen zamanlarda da pek fazla değişmemiş. Sevdiğimi hep severim, sevmediğimi sevmem. Fikrim değişmez. Ama bu bilinçli yaptığım bir şey değil. Bilerek kesin kurallar koymuyorum kendime. Son zamanlarda gözlemlediğim birkaç davranış şekli düşündürdü bunu bana. Mesela bakıyorum bazı tanıdıklarım,  hakkında bin türlü şey söyledikleri ve görüşmemeyi tercih ettikleri birini bir süre sonra çok sever oluyorlar. Yedikleri içtikleri ayrı gitmez oluyor. Bir zamanlar o kişi hakkında ulu orta söyledikleri şeyleri unutuveriyorlar. Bende biraz doğruculuk vardır. Böyle zamanlarda tamamen hayret duygusuyla 
"Eee, ama hani sen böyle böyle demiştin onun hakkında, hani şöyle bir şey geçmişti aranızda" deyiveriyorum. Karşımdaki memnun olmuyor tabii bu durumdan. Barış güzeldir, anlaşın, kaynaşın, beni ilgilendirmez de keşke daha önce o kadar ağır konuşmasaydın. Bazen de insanlar tutturuyorlar bir dönem hep aynı kişilerle 7/24 bir arada oluyorlar. Yedikleri içtikleri ayrı gitmiyor. Bir süre sonra bakıyorsun o grup dağılıvermiş, başka bir grup oluşuvermiş ve yeni insanlarla kanka moduna geçilmiş. Bunu da anlamıyorum. Ben bir arkadaşımla güzel vakit geçiriyorsam, yakınsam o aynı şekilde gider. Hep öyle oldu şimdiye kadar. Hepimizin hayatında ufak vazgeçişler, geri çekilişler, yeni başlangıçlar olur. Benim bahsettiğim abartılı dönüşler... Sonradan unutulan sözler, unutulan iyilikler, yok sayılan keyifli anlar ya da tam tersi birden bire peydahlanan aşırı yakınlık duygusu hiç bana göre değil. Çok şükür hayatımdaki herkes hemen hemen tanıştığım andan itibaren kalbimdeki yerini aynen koruyor. "Ay çok iyi insan!" dediğim birini daha sonra "Kötü" kategorisine koymadım hiç. Ya da kötü kalpli bulduğum biri tabii ki meleğe dönüşmedi. "Hemen hemen tanıştığım andan itibaren" dememin sebebi de önce bir müddet gözlem yapmamdan kaynaklanıyor. 
Tek görüşmede "Çok iyi" ya da "Çok gıcık" diye yaftalamıyorum kimseyi. Tekrar görüşeceğim birisi ise zaten yavaş yavaş oturuyor her şey. Olmayacaksa da olmuyor. Bir öyle bir böyle olamıyorum yani ve ne yalan söyleyeyim en beğendim özelliklerimden biridir bu. Dostluklarım da böylece sağlam ve güvene dayalı çok şükür. 
    Arkadaşlar, bir süredir Satürn Yay burcunda. Benim burcum da Yay. Satürn, evrenin öğretmeniymiş. Şu an Yay burcunda olduğu için bu burcun insanlarını türlü düşüncelere sevk edecekmiş, önüne engeller çıkarıp hayat dersi verecekmiş. Bu dönemde düşünüp düşünüp hayatımızdan çıkaracağımız kişiler olacakmış. Kendimizi dinleyip, çevremizi yorumlayacakmışız bir güzel. Satürn kimin burcundaysa, yolculuğunu tamamlayana kadar o kişilerin hayatında dönüm noktaları oluşuyormuş. Bu dönemi iyi atlatmak önemliymiş. Yaklaşık 2-2,5 yıl daha Yay burcunda kalacak. Astroloji delisi olmasam da Satürn etkilerini hissediyorum. Belki yaşımla alakalıdır gerçi. Bilmiyorum:) Yani demem o ki bir süre beni idare edeceksiniz:) Yazımdan da belli olduğu gibi feci bir sorgulama dönemindeyim. Çocukluğumdan beri hep böyleydim aslında ama bunun daha da artmış olmasının sebebi ya 40'ı aşmış olmam, ya da gerçekten Satürn:))) Seni seviyorum Satürn. Lütfen beni yorma! Oğlum da Yay burcu. Lütfen onu da yorma!:)))