FERHAN ŞENSOY... MASAL MÜFETTİŞİ...

    
    Dün akşam Orhun'la birlikte Ferhan Şensoy'un Masal Müfettişi oyununu izledik. Devamlı "Orhun'la konser, Orhun'la tiyatro" dediğimin farkındayım. Nerede bunların babası?:) Efendim babamızın çalışma saatleri ve yoğunluğu önceden ailecek plan yapmamıza engel oluyor. Çalışma saatleri her zaman her aktiviteye uymuyor yani. Tabii bir de zevk meselesi var. Herkes her şeyi aynı hevesle istemeyebilir ve böyle durumlarda kişiler birbirlerine saygı göstermek durumundadırlar bana göre. Kimse kimseyi sıkboğaz etmemelidir. Bir de Orhun'un sosyal ve kültürel gelişimini tek başıma üstlenmişliğim vardır ki o da ayrı bir konu:) Şöyle ki, ben "artık Orhun               Ferhan Şensoy'u tanımalı. Oyunlarını izleyip kitabını okuma zamanı geldi" diye dertlenirken, eşimin böyle tasaları yoktur. Fakat eşimin hakkını yemeyeyim, şikayetçi değilim çünkü bunun böyle olması benim yüzümden. Orhun'u doğduğu andan itibaren tekelime aldığım doğrudur. Anaçlığı abartmış olabilirim ama elimde değildi, içimden gelen engellenemez bir dürtüydü:) Her neyse... Bu ayrı bir inceleme konusu:) 
    Sözün kısası, dün akşam Ses Tiyatrosu'ndaydık. Ortaoyuncular Sahnesi'ndeydik. Uzun bayram tatili öncesi son iş günü olduğu için yoğun İstanbul trafiğini aşarak Taksim'e ulaşmak hiç kolay değildi ama neyse ki başardık. 2-3 saatlik trafik çilesi ve İstiklal'in kalabalığından sonra Ses Tiyatrosu'nun tarihi atmosferi nasıl iyi geldi anlatamam. Bir de üstüne Masal Müfettişi'ni seyretmenin keyfi eklendi. 
   

    Ferhan Şensoy... Bilgisi, zekası, sonsuz yaratıcılığı ve muhalif tavrıyla oluşturduğu kendine özgü diline hayran olduğum bir usta...  Tek kanallı dönemde TRT'de seyrettiğimiz neredeyse tüm skeçlerin ve komedi dizilerinin yazarı... Bugünlerde çok bahsediyorum malum, yine çocukluğuma ait önemli bir isim... "İyi ki var" dediğim sanatçı.... Dün akşam Masal Müfettişi ile sahnedeydi. Yine bol taşlamalı, muhalif, yine güldürürken düşündüren bir Ferhan Şensoy eseri... Tabii bir de hep beğendiğim müthiş kelime cambazlığı... Oyundaki Padişah 1.Ütopettin'in zırt pırt sahneye giren Masal Müfettişi'ne, tiyatroların halka ait olduğunu, engel koyulamayacağını, Abdülhamit devrinde Kel Hasan'ın hicivlerinin bile yasak görmediğini hatırlatması bence işin özetiydi. 

    Kısacası güzel bir akşamdı. Evet, tam da tahmin ettiğim gibi

Orhun Ferhan Şensoy'a bayıldı. Devamlı "Çok iyi ya! Sahneye çıkıp sarılmak istiyorum" deyip durdu:) Diğer oyunlarını görmek istiyor tabii şimdi. Oyun bitiminde Ferhan Bey'le tanışmak serbest. Biz de biraz bekledik fakat son anda Orhun'un heyecanlanması (aslında pek huyu değildir ama çekindi biraz:)) , bir de Beylikdüzü'ne kadar çoook uzun bir yolumuz olması sebebiyle daha fazla kalamadık. Bir daha ki sefere artık. 

Oyun sonu, Ferhan Bey'i bekleyen izleyiciler

    Eğer görmeyenler ve fakat  ilgilenenler varsa, başına bir hal gelmeden Ses Tiyatrosu'nu görmelerini, o nostaljik mekanda bir oyun izlemelerini tavsiye ederim. 

Hamiş: Tarihi bir mekanda, uzun zamandır oyun sahnelenen bir tiyatroda kesilen biletlerin bilgisayar çıktısı şeklinde olması beni çok rahatsız etti. Bu düşüncemi oradaki görevli arkadaşa da ilettim. Ne diyeceğini bilemeyip, "böyle daha kolay" falan gibi bir şeyler söyledi ama benim fikrim değişmeyecek. Örneğin oğlumla gittiğim bu ilk Ferhan Şensoy oyununun biletini saklamak isterdim. Mürekkebi uçacak ince kağıt parçaları fazla çirkin, fazla sıradan ve fazla günümüze ait. Sinema ve tiyatro biletleri eskisi gibi olsun, koçandan koparılarak verilsin istiyorum ben.