BLOGGER ANNELER

    Devamlı takip ettiğim blogların yanı sıra, farklı bloggerların yazılarını okumaktan da çok keyif alıyorum. O kadar çok insan, o kadar çok düşünce, o kadar farklı hayatlar var ki... Herkesten farklı şeyler öğreniyorsun, farklı tatlar alıyorsun. Blog dünyası bir başka dünya... Seviyorum bu dünyayı.

Orhun 4 yaşında

    Bu renkli dünya içerisinde annelerin çok fazla yer aldığına dikkat ettim. Bilhassa genç annelerin... Daha doğrusu çocuğunun yaşı ufak olan annelerin... Deneyimlerini paylaşıyorlar, yeri geliyor yardımlaşıyorlar. Bence çok faydalı işler yapıyorlar. Aynı zamanda çocuklarının gelişim aşamalarını, yaşanan hoşlukları belgelemiş oluyorlar. Bazen "abartmış mı biraz?" diye düşündüklerim olmuyor değil. Ama sonra düşünüyorum "benim oğlum bebekken böyle bir imkan olsaydı ben de abartır mıydım?" Olabilir. Abartabilirdim. Ne de olsa anneyiz:) İmrenerek takip ediyorum annelerin oluşturduğu blogları. İmrenerek diyorum... Çünkü benim oğlum 14 yaşında ve o doğduğunda böyle bir imkan yoktu. Ama ben ne yapıyordum? Günlük tutuyordum tabii ki. Hem fotoğraf da yapıştırılan, hazır satılan günlüklerden dolduruyordum; hem de özel bir defterim vardı. Sanal değil, harbi günlük yani:)

Orhun 14 yaşında:)

    Şimdi denilebilir ki "Eee! hala annesin! şimdi oğluna ait bir blog aç, deneyimlerini paylaş!" O kadar kolay değil işte... Artık kolay değil. Ben bugüne bugün 14 yaşında bir erkek çocuk annesiyim. Yani ergen annesi:) Ve ergenlik de tahmin edeceğiniz gibi müstesna bir dönem. Çok ilginç bir dönem. Çocukluktan delikanlılığa veya genç kızlığa geçiş mucizevi... Değişen fiziki yapı, düşünceler, hisler, konuşmalar, fikirler, arkadaşlık ilişkileri vs... Yazacak çoooook şey var yani! Çok var ama... Afedersiniz yemiyor:) Çünkü ergenler kendilerinin hakkında yazılanları internette okumak istemezler. Aslında oğlumla aramız çok iyidir ama tüm gençlik internetteyken böyle bir riske girilmez. Yoksa ne yazılar çıkarırdım ben bu konudan:) Şaka bir yana oğluma bir birey olarak saygı duyuyorum ve özeline girmiyorum. Ufak ufak yer alıyor yazılarımda.  Zaten bu yaşlardaki çocuklarının dünyasını paylaşan blogger görmedim. Belki vardır ama ben görmedim.
    Zor bir dönem ama bizim iyi yürüttüğümüzü söyleyebilirim en azından. Her şeyin başı sevgi ve sabır. Bizim de o yaşlardan geçtiğimizi unutmamamız lazım. Konuşturmayı ve dinlemeyi bilmek lazım. Birşeyler saklamalarına, içe kapanmalarına izin vermememiz lazım. Çocuğumuzun her yaşının keyfine varmamız lazım. Onların geçirdiği değişimleri izlemekten keyif almak ve destek olmak lazım. Bebekken tapıp, büyüyüp biraz asileşince çocuğuyla kavgaya giren ebeveynlere sinir olduğumu söylemeliyim.
    Kısacası zaman o kadar çabuk geçiyor ki genç anneler... Daha dün kucağınızdan inmeyen bebeğinizin birden bire boyunuzu geçmiş olduğunu göreceksiniz ve "ne zaman büyüdü bu böyle?" diye şaşıracaksınız. Her anın tadını çıkarın. İstediğiniz blogu açın, istediğiniz yazıyı yazın. Büyüyene kadar...