21 Mayıs 2020 Perşembe

BUGÜNLERDE...

    Annemi, kardeşimi, yeğenimi, artık hesaplamayı bıraktığım bir süredir görmüyordum. Geçtiğimiz hafta bir gün görüşme kararı aldık ve kardeşimde toplandık. Neyse ki çok geniş bir aile değiliz. Hepi topu 7 kişiydik. Kardeşimin nüfus olarak daha tenha, mekân olarak daha geniş ve daha yeşil bir sitede oturuyor olması bir süre dışarıda da vakit geçirmemizi, güneşten faydalanmamızı sağladı. Bugün hava berbat ama o gün mayıs ayının en sıcak günlerinden biriydi. 
    Renk renk açmış çiçekleri görmek, kuş seslerini dinlemek, güneşlenmek, açık hava iyi geldi mi? Gerçekten bilmiyorum. Geniş bir alanda çevremizde kimse yokken dahi korkudan maskemi çıkaramadım örneğin. Evlere girip çıkarken baştan aşağıya üst baş değiştirmek, onları yıkamak, kişisel olarak yıkanmak paklanmak kabus gibi. Tamam, normalde de bunlara dikkat ediyoruz ama ne demek istediğimi anladınız siz. Şu anki hijyen çalışmaları insanın kafasında hep soru işaretleri bırakıyor ve bu da ekstra ekstra yoruyor. Yine de her şeye rağmen farklı bir gün oldu, iyi oldu. Normal yaşantımız içerisinde gayet sıradan olan toplanmamızı, salgın günlerinde "farklı bir gün" olarak nitelemek zoruma gidiyor. Ama durum bu. 
    Toplanmışken, kardeşimin 19 Mayıs'taki doğum gününü de erkenden kutladık. Ne de olsa o gün sokağa çıkma yasağı olduğu için görüşme imkânımız olmayacaktı. Kardeşim doğum gününü çok sever. Farklı olsun ister. Sürprizlere açıktır. Bu konuda hepimizi gerer:) Ancak bu sene tam 19 Mayıs günü beraber olamadık. Tahminimden daha olgun karşıladı, suratını asmadı, bunalıma girmedi. Kendi kendine cheesecake bile yaptı:) Covid19'un hepimizi birçok konuda törpülediğinin canlı örneği gibiydi:) Dilerim seneye telafi ederiz ve güzel bir sürprizle kutlarız yeni yaşını. 
   Annem kardeşime yakın oturduğundan ve doğduğundan beri yeğenime baktığından, onlar devamlı görüşüyorlar. Ben biraz uzak kalmıştım ve annem bizi görünce biraz ağladı. Ama sorun yok. Çünkü her an ağlamaya müsaittir. Yaşla âlâkalı bir durum değil, gençliğinden beri böyledir. O yüzden ağlaması ne yazık ki bende istenen etkiyi yapmıyor. Fakat çok özlediğini biliyorum tabii ki. Elden ne gelir? Bekliyoruz. 
Bu günler de geçecek muhakkak. Yine sık sık görüşeceğiz.
    Yeğenim 15 yaşında ve aşırı iticilikte olmasa da ergen havalarında:) Evde çok canı sıkılıyordu ama bu sene artık okula gidilmeyeceğini öğrenmeden önce de okul açılırsa diye triplere giriyordu. Her şeye sıkılıyor yani. Onu oyalamak için masa oyunları oynadık o gün. "Evde bile olsanız sosyal mesafeye dikkat edeceksiniz" diyorlar ancak bağırış çağırış Tabu oynarken aramızda sosyal mesafe falan kalmadı. 
    Ne zamandır ilk defa ev dışından birilerini gören Saşa bile mutluydu o gün. Bacaklarımızın arasında geziniyordu, kendisini sevdirmek için yerlere yatıp duruyordu. 
    Şimdi yine herkes kendi evinde. Hava almak için küçük balkonuma kaldım yine. Bitişik sitenin çocuklarının gürültüsü izin verirse balkonda kitap okumaya çalışıyorum. Anneleri çocuklar için survivor parkuru bile yaptılar. Çığlık çığlığa yarıştılar. (Sosyal mesafe yok, maske yok). Tamam şu salgın günlerinde çocukları oyalamak için yapıyorsunuz bir şeyler ama ben de kendi moralim için kitap okumak istiyorum mesela. Böyle zamanlarda apartman hayatı zor. İleri tarihlerde daha sakin bir yere taşınma isteğimiz vardı, gel gelelim şu virüs, isteğimizi gerçekleştirmeden bizi gafil avladı:) Neyse, bakacağız artık. Ne de olsa düşünmek için güzel zamanlar bu zamanlar. 








22 yorum:

  1. Koronadan sonra bahçesi olan evlere talep artmış, ben de küçük bahçeli bir evim olsun, bahçesinde mevsimleri hissedebileyim isterdim.tabu oynayacak kimseyi bulamıyorum,siz şanslıymışsınız:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Emeklilik için düşlediğim evlerin fiyatı fena arttı :)
      Bizde bir tek kardeşim oyun oynamayı sevmez, onun haricinde annem dahil, dayım vs. severiz masa oyunlarını. Toplanınca oynarız. Tabu favorim:)

      Sil
  2. Bizim sitede de bütün çocuklar sokakta, kendi başlarına üstelik, nereye dokunup ne yapıyorlar, anneleri hiç mi gerilmiyor anlamıyorum.

    Ne güzel olmuş buluşma. Ben annemin burnunun dibindeyim ama sürecin başından beri hiç sağlıklı olmadığımdan kapıdan ihtiyaçlarını verip hemen dönmek dışında hiç yanına gitmedim. Anneler gününde balkonunun altından serenat yaptık o kadar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Annenle henüz görüşmemekte haklısın sen Handan. Ateşin de vardı. Ne olur ne olmaz.
      Çocukları evde oyalamak buraya kadarmış:) Hepsi dışarıda.

      Sil
  3. Sanırım ağlama konusunda annenize benziyorum 🙈
    2 aydır sokağa çıkmıyoruz, kimseyle görüşmüyoruz ve evdeyiz. Bizim buralar özellikle oturduğum yerdeki mahalle sakinleri murallara uyuyor...
    Lakin karşı tarafta oturan arkadaşlarla konuştuğumda, sokaklarda çocuklar, büyükler... Maske hak getire diyorlar. Şaşıyorum vallahi. İzin gününde parka götüren anneleri anlamıyorum... Direk herkes serbest.....
    Bir an önce geçsin bitsin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :)Sevgili Gülşah. Çok tatlısın:) Aslında annem güçlü bir kadındır. Gücünü takdir ediyorum ve tabii ki onu çok seviyorum ama olur olmaz her şeye ağlayan bir anne zor oluyor:)
      Özellikle sitelerde oturanlar, orası sokak değil diye site içinde hep oyunlarda, sohbetteler. Ben de anlamıyorum milleti.

      Sil
    2. Ah annenizi sizi sevgiyle öperim 💐
      Bende güçlüyümdür ama ağlama konusuna değil 🤗

      Sil
  4. Kedi çok tatlı. Nasıl da sevinmiş cidden. O da can, kıyamam:) Nisan haklı ama tüm yaşıtları aynı şartlar altında, bence buradan kurtarsın :D
    Bitişik siteye çok feci şaşırdım. Dünyada en sevmediğim şey sorumsuz, gürültücü komşulardır. Şansın yoksa villada otursan bile gelir çocuklarının gürültüsü seni bulur. Bizim komşular çocuklarını balkonlarda oyalıyor, sokağa bırakmıyorlar. Bak şimdi çok takdir ettim kendilerini. Bu günler geçmesine az kaldı, bu ara peş peşe güzel haberler geliyor. Birazcık daha sabredeceğiz. Sevgiler Sezer...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Senin komşuları ben de takdir ettim. İstanbul'da mı böyle acaba? Sitelerde oturanlar yasak günlerinde bile, nasıl olsa orası sokak değil diye düşünüp büyük, küçük dışarıdalar. Gürültü cabası. Çok kalabalık bir bölgede oturuyoruz biz. Yaş aldıkça kafam kaldırmıyor galiba:)
      Sevgiler Zeugma... Sağlıkla kal!

      Sil
  5. Hijyen yorucu gerçekten. Sürekli bir dezenfeksiyon hali:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Süreç bitince psikologa ihtiyacımız olacak sanırım. Yine iyi idare ediyoruz aslında:)

      Sil
  6. Acil durumlar haricinde evden hiç cikmadik biz de. Evde yapacak çok fazla şey olduğundan zaman nasıl geçiyor anlamıyorum şahsen ama bizi asıl zorlayan 6 yaşında bir kız çocuğunu sürekli oyalamak zorunda kalmak oldu. Okul cidden nimetmis. Bı taraftan da insanların normale dönüyoruz deyince virüsün yok olmayacağını bilmenin yarattığı korku ve gerginlik var. Eylülde okullar açıldığında ne yapicaz diye kara kara düşünüyorum. Bunca zamandır korudugum çocuğu öylece okula bırakıp gitmek şu an o kadar uzak bir ihtimal ki...Hele de şu çocuklara bulaşan o garip hastalığı duyduktan sonra...

    YanıtlaSil
  7. Ah Sezer'cim şu Corona günleri bizleri ne kadar yordu! Benim de öyle, işim hiç bitmiyor. Sanki evde koca bir ordu var!. Biliyorum şikayet etmeye hakkımız yok tabi ki! ama insanız sonuçta! Özellikle kastettiğim hijyen konuları. Yıkan-paklan...sil, cifle..tekrar tekrar!.. aynı vaziyetteyim inan!. Tabi o kurallara uymayan site sakinleri, mahalle halkı beni ayrıca deli ediyor.

    Bu arada kardeşinde buluşmanız ve bahçede biraraya gelmeniz çok iyi olmuş. Kardeşinin yeni yaşı kutlu olsun. Kardeşler genellikle birbirine benzemiyor. Biz de iki kardeş birbirimize hiç benzemeyiz. Arada yaş farkımız da çok. Ama anlaşmamızda sorun olmaz. Zıt kutupların çekim gücü olsa gerek. Zaman herkesi törpülüyor. Hele ki yaşadığımız bu sıradışı günler, hepimizi etkiledi. Her yönüyle değişim-dönüşüm hali içindeyiz. Merakla gündemleri takip ediyorum. İzlediğim you tube kanallarında gündem başlıkları; yapay zeka, çip takımı, yeni para düzeni vs... derken içim kararıyor. Bu süreçlerde fırsat bulduğumda kitap okuyor, film izliyorum. Bir nebze de olsa yüreğim ferahlıyor. Günlerimiz böyle geçiyor...

    Diğer yandan, yavaş yavaş virüsün hızı yavaşlıyor gibi! Diyorum ki; bir sabah uyansak ve ışık hızıyla virüs evrenimizi terk etse!.. bundan daha alâ bir bayram hediyesi olamaz! değil mi! ;) içimdeki ses: "Haziran'da virüs hayata veda edecek!!" diyor:) İşte böyle, gaipten güzel sesler duymaktayım! :))) Seni çok öpüyor, tekrar iyi bayramlar diliyorum Sezer'cim..Sevgilerimle 💖

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah o içindeki ses doğru olsa da bir an önce kurtulsak Esincim! Olmaz diye bir durum yok :)
      Evde dinleneceğiz derken daha fazla yorulduk. Bunda stresin de etkisi var tabii. Artık biraz biraz yürüyüşlere başlasak bari. Gerçi yürüyen yürüyor da ben temkinliyim.
      Güzel sözlerin için çok teşekkür ederim Esincim. Sevgiler...Sağlıkla kal!

      Sil
  8. Birçok insan bu süreçten yakınlarından uzakta kaldı biran evvel biter inşallah

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Birdenbire ve tüm dünyada aynı anda. Enteresan günler...

      Sil
  9. Günler yorucu ve sıkıntılı, yoksa müstakil evde oturmak bile sanılanları gerçekleştirmek için zor. Çünkü ev öyle bile olsa bahçeye çıkmak için dahi neredeyse aynı önlemleri almak gerekiyor, ancak dağın başında bir ev olmalı ve tek yaşanmalı ki hayal edilen gerçekleşsin. Çünkü sayaç okumaya gelen oluyor, sanal marketten ürün geliyor, ev halkından dışarı çıkıp gelen oluyor gibi bir çok bilinmeyeni var, üst baş değişmese de sonuçta eller falan sürekli yıkanıyor, kimin nereye dokunduğunu, nerede hapşırdığını bilmiyorsunuz, yani korku her yerde aynı, belki kalabalıklarda yaşamak daha avantajlı ki sürekli tetikte ve tedbirli tutuyor insanı.

    İyi bayramlar, her ne kadar bu bayram koronanın esareti altında geçtiyse de, dilerim önünümzdeki bayramlar sen ve ailen için bugünlerin intikamı alınır lezzette olur:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yok yok kalabalık daha zor. Tetikte olmaktan gerildim:) Normalde de rahat değildim, bu virüs daha beter etti. Neyse ki geçecek. Ama o tedirginliği bırakamayacağız sanırım.
      Ben de iyi bayramlar diliyorum. Önümüzdeki bayramlar hepimiz için şahane olsun! Sevgiler...

      Sil
  10. Bu günler de geçecek elbet demek tek tesellimiz şu an sanırım. Sezer`cim öyle ya da böyle görüşmüşsünüz, benim öyle bir şansım da yok ve üstelik bir daha ne zaman görüşürüz o bile belli değil:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Semi, haklısın, yurt dışında ya da şehir dışında yaşayanların işi daha zor. Uçuşlar başlasa bile riskleri göze alıp gitmesi gelmesi düşündürücü, yorucu. Bilemiyorum. En kısa zamanda düzene gireriz umarım. Ve sen de annene kavuşursun. Öpüyorum seni.

      Sil
  11. Ne güzel dikkatli bir şekilde güzel bir gün geçirmişsiniz. Ben daha dışarı çıkmadım. 2 gün sonra 2,5 ayı dolduruyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Korka korka çıkmak gerçekten çok yorucu ama iyi oldu, farklı oldu. Çıkmamakta haklısın, her şey geçince psikolojik olarak sosyalliğe nasıl alışacağız bilmiyorum:)
      Sevgiler Gamze...

      Sil

Yorumu olan?