BENİ ASLA BIRAKMA...

    Son birkaç gündür çok farklı bir dünyada geziniyordum. Kazuo Ishiguro'nun yarattığı bambaşka bir İngiltere'deydim. Tüm kalbimle Kathy, Ruth ve Tommy'nin yanındaydım. Okulları Hailsham'dan önceki hayatlarını hatırlamayan bu üç ismin mutlu çocukluk günlerine tanık oldum. Ancak bu tanıklık benim için zaman zaman bir iç sıkıntısıyla gölgelendi. Okulda çocuklara çok iyi bakılıyordu, sağlıklarına aşırı özen gösteriliyordu, sanata eğilimleri destekleniyordu. Fakat havada bir tuhaflık vardı. Yazarın becerisiyle adım adım tırmanan ve asla aşırılaşmayan gerilimin ışığında her şey açığa kavuştu. Bu okuldaki çocuklar kendileri için belirlenmiş bir geleceğe hazırlanıyorlardı. Tarihler 70'lerin sonundan 90'lara uzanan bir zaman dilimini gösterse de bu günden farklı bir dünyadaydık. Tıp ilerlemiş, çaresiz hastalık neredeyse yok gibi, yaşam süreleri uzamış. Ancak bunun için bedel ödeyenler var. Tıpkı bu çocuklar gibi...

    Ruth, Kathy ve Tommy ileride organ bağışı yapması için klonlanmış insanlardan yalnızca üç tanesi. Hailsham yöneticileri işin iyice fabrikalaşmaya dönmemesi için, bu çocukların da ruhunun olduğunu dışarıdaki insanlara göstermek için çabalamaktalar. Sektörün en iyi, en gözde okulu burası. Romanın ilk yarısı Hailsham günlerine odaklı. İkinci yarısı dış dünyaya ve kaçınılmaz gerçeklere... 18 yaşına gelip de okuldan mezun olanlar bir süre bakıcılık yapıyorlar, 3 ya da 4 sefere ulaşan organ bağışı ameliyatlarının öncesi ve sonrasında bağışçılara destek oluyorlar. Bakıcılık görevi biten bağışlara başlıyor. Her şey o kadar olması gerektiği gibi işliyor ki... En fazla hangi yaşa ulaşacaklarını çocukluklarından beri bilen her bağışçı o kadar sakin ki... Anlamakta zorlanıyorum. Bir an her şey bana da normal gelirken, bir süre sonra isyan eder halde buluyorum kendimi. Hailsham mezuniyetinden sonra kısa bir süre daha birlikte olan Kathy, Ruth ve Tommy'nin arasındaki duygusal gelgitler, birlikte büyüyen üç arkadaşın yollarını bir noktada ayırıyor. Fakat tamamen kopmak imkânsız. Yıllar sonra tekrar buluşuyorlar. Belli bir amaç için yaratılmış bu insanları birer makine mi saymalıyız? Yoksa tıpkı bizler gibi duyguları olup olmadığına mı odaklanmalıyız? Bundan sonrasını anlatmak kitabı okuyacak olanlara haksızlık olur. Meraklısı okuyacaktır. Şu salgın günlerinde ağır geleceğini düşünebilirsiniz. Fakat tam tersi bana iyi geldi. Bambaşka bir dünyada dolaşmak aklımı farklı noktalara odaklamak açısından yararlı oldu. Kazuo Ishiguro romanlarını seviyorum. Bu, okuduğum üçüncü romanı ve okuduklarım açısından bir değerlendirme yaptığımda, değişen durumları baz alsa da her seferinde bunu çok farklı karakterler üzerinden anlatması beni hayrete düşürüyor. İlk okuduğum "Günden Kalanlar", İngiltere'de artık yok olmaya doğru giden uşaklık müessesesini, gelenekleri sürdürmekte kararlı bir uşak üzerinden anlatıyordu. İkinci roman "Değişen Dünyada Bir Sanatçı" Japonya'da geçiyordu. Kahramanımız bu kez yaşlı bir ressamdı. Ve "Beni Asla Bırakma"... Bu kez bilim kurgunun sularında geziniyorduk. Aslında bize aktarılan distopik bir dünyaydı ancak zaman şu zamandı. Ishiguro'nun yeteneğine bir kez daha şapka çıkardım. Kitabı bitirdikten sonra biraz da internetteki yorumlara bakmak istedim. Ve Beni Asla Bırakma'nın filminin de olduğunu öğrendim. Şaşırdım. Çünkü senaryosunun sevdiğim bir yazara ait olmasına ve oyuncularının bilindik isimler olmasına rağmen daha önce rastlamamıştım. Hemen onu da izledim.

  
    Çok minik değişikliklerin yer aldığı, genelde aslına sadık kalınan iyi bir film olmuş. Neden bilmem, uyarlama filmleri izlediğimde arkasından kitabı okumayı tercih etmiyorum ancak sevdiğim bir kitabın ardından filmini izlemeyi de seviyorum. Her zaman en çok keyfi kitaptan alsam da... Eğer filmi izleyecekseniz (belki izlediniz) atmosferin günümüz dünyasını yansıtıyor olmasına rağmen nasıl olup da bilim kurgu kategorisine girdiğine siz de şaşıracaksınız. Müthiş bir karışım. Aynı zamanda bizi nasıl bir geleceğin bekliyor olduğuna dair düşündürücü. 
    Yazarın bu romanda vermeye çalıştığı bir mesaj daha var. Bir ruhumuzun olduğunu en iyi ispatlayan alan sanat mıdır? Beni Asla Bırakma'yı düşününce... Kazuo Ishiguro sanatını öyle bir konuşturmuş ki diyorum, bu adamın kesinlikle bir ruhu var.