BU GÜNLERDE...

   

    Bir süredir beni rahatsız eden depresif hallerimi azaltmak ya da yok etmek için hava değişikliğine ihtiyacım vardı. Ara tatili bittiği için Orhun Tallinn'e dönerken ben de onunla yola çıktım. Zaten eşim de işi dolayısıyla bir süre başka bir ülkede olacaktı. 3-4 gün Tallinn'de kaldım. Orhun'un ders programına göre ayarlama yaptık, 2 günlüğüne de Helsinki'ye geçtik. Peki sıkıntılarımı attım mı? Daha iyiyim sanırım. Ama tam iyi değil. Beni üzen, Orhun'un daha önce de bahsettiğim ama şu an tekrarlamak istemediğim sağlık sorunu. Büyük ihtimal yazın bir operasyon daha görünüyor. İsyanda olmamama, yine de halimize şükretmeme rağmen kafamı devamlı kurcalayan bir şey bu. Çocuğun söz konusu olunca başka türlü davranman mümkün değil. Sorunun tekrarıyla bozulan moralimiz, durumu kabullenişle dingin bir seyre geçti aslında. 
Bunu da halledeceğiz. Ama o zamana kadar yine de rahat olamayacağım. Moral verici uğraşlarla oyalanacağım. İşte henüz döndüğüm seyahat de onlardan biriydi. Tallinn'de ancak akşam yemeklerinde Orhun'la beraberdik. Geri kalan saatlerde kendimle baş başa kalmak çok iyi oldu. Şehrin sokaklarında gezdim, üşüyünce gözüme kestirdiğim kafelerde oturup kitap okudum, daha önce girmediğim iki müzeyi ziyaret ettim, bol bol düşündüm. Ve beni onca düşünceden, 
iç sıkıntısından uzaklaştıran bir Helsinki gezimiz oldu. Çünkü daha önce görmediğim bir şehirdi, bambaşka bir ülkeydi. 2-3 gün farklı şeylere odaklanmak kafamı boşaltmama yardımcı oldu. Gitmeden önce sadece kafaca değil, fiziksel olarak da çok yorulmuştum. Üç kişiye ayrı bavul hazırlamak, Orhun'un taşınır gibi gidip gelişlerinde olduğu gibi bu kez de tüm ihtiyaçlarını düşünmek, ayarlamak, devamlı yıkamak ütülemek yerleştirmek yormuştu. Sırtını tamamen, maddi ve manevi bana dayamış iki erkek var evde. Yılların yorgunluğuyla bazen şikayet etsem de bunu yaratanın kendim olduğunun farkındayım. Burçlara inanır mısınız bilmem ama yükselen burcum yengeç ve ben anaçlığı, evcimenliği, koruyup kollayıcılığı dibine kadar yaşıyorum. Güneş burcum da özgürlük, bağımsızlık temsilcisi yay olunca çelişki üzerine çelişki yaşıyorum:) Beni sıkan, zorlayan yok, ne yaparsam kendi kendime yapıyorum. Neyse ki çok yorulunca arada böyle molalar vermeyi de biliyorum. Şimdi bunlardan bahsetmek istedim. Bundan sonraki yazım daha keyifli olacak. Beni tanıyanlar "Moralsizlikle seni asla yan yana koyamıyorum" derler. Ne kadar hassas olduğumu bilmelerine rağmen... Ama işte belli etmek istemem, hem kendimin hem çevremdekilerin enerjisini yüksek tutmak isterim. O yüzden şu yazı bile aslında vicdanen rahatsız ediyor beni. Güçsüz görünmek ve başkalarını sıkıntınla rahatsız etmek konusunda takıntılarım var sanırım. Çok iyi bir dinleyici olmama, dertleşmek için aranan bir arkadaş olmama rağmen terzi kendi söküğünü dikemiyor ve ben açılmayı tercih etmiyorum. Yine de bu yazıyı silmeyeceğim, yollayacağım. Burası bambaşka bir mecra benim için. Fakat dediğim gibi bundan sonraki yazım daha keyifli olacak. Seyahatimi anlatacağım. Çok sevdiğim gezi yazılarından birini hazırlayacağım. Çünkü benim asıl isteğim -hem kendim hem de çevremdekiler için- keyifli şeyler anlatmak, keyifli yazılar yazmak, umutlu konuşmak. Üzdüysem affola. Ama beni az ya da çok tanıyan herkeste ara sıra duygusal dökülme kredimin olduğunu biliyorum. Ve böyle hissetmek çok güzel.