HASRET KALDIĞIMIZ HER ŞEY...

 

    Yaz başındaki Büyükada ziyaretimizden ve bu gezi sırasında iskeledeki İksidas Kitabevi'nden aldığım "Bir Zamanlar Büyükada" isimli kitaptan bahsetmiştim. 
(Linki burada). Keyifle okuduğum kitabın yazarı Viktor Albukrek'ten bir mesaj aldım. Kendisi gibi Eski İstanbul beyefendilerine yakışan bir kibarlıkla, yazımı okuduğunu belirtmiş ve teşekkür etmiş. Çok sevindim, aynı şekilde ben de kendisine teşekkürlerimi ilettim. Ve böylesi güzel hareketlere ne kadar hasret kaldığımızı bir kez daha anladım. Bıkmadık mı artık kabalıktan, şiddetten, saygısızlıktan, cahillikten, vicdansızlıktan, görgüsüzlükten? Viktor Bey'in teşekkür mesajı ince duyguların, görgü ve nezaketin temsili olarak mutlu etti beni. (Şimdinin Ada'sına hiç benzemeyen) Büyükada'da geçen çocukluk ve gençlik yıllarını anlattığı kitabını bir kez daha tavsiye edeceğim. Sever ve ilgilenirseniz Adalı Dergisi'nin internet sayfasından da bulabilirsiniz Viktor Bey'in yazılarını. Bu saatten sonra ne kadar olur bilmem ama hayatımızda inceliklerin ve güzelliklerin çoğalması dileğiyle, kitaptan daha önce de paylaşmış olduğum bir bölümle bitirmek istiyorum bu yazıyı...

    "Çocuklu aileler için şehirden gelecek babalarını Ada iskelesinde karşılamak kutsal bir vazife, yolcuların iskeleden geçişi ise ciddi bir resmigeçit havasındaydı. O devirde anneler işe gitmezdi. Siestadan sonra çocuklarıyla birlikte cici giysilerini giyerek ellerinde birer çiçekle iskeleye inerlerdi. Polis abilerimiz vapur çıkışından saat kulesine kadar olan yolda toplanan, işten dönecek büyüklerini dört gözle bekleyen bu kalabalığı, bir tören kıtası gibi sağlı sollu olarak hizaya sokar, ortada açılan geniş şeritte ise muzaffer gladyatör endamıyla yürüyen beybabalarımız, birer kahraman gibi çiçek ve öpücüklerle karşılanırdı".