BİLİNÇ AKIŞI

   

    Ekim ayı seyahat açısından epeyi verimli geçti ki benim için Orhun uzaklara okumaya gitmişken atlatmam gereken alışma sürecini kolaylaştırdı bu durum.
"Kış gelmeden az biraz gezelim" düşüncesindeki annemin ısrarıyla Batı Karadeniz'e, "bu kadar yıl oldu hiç seninle tatile çıkmadık" diyen çocukluk arkadaşımın iteklemesiyle Makedonya'ya uzandım bu ay. Olurdu olmazdı derken oldu bitti, dolu dolu geçen 1,5 ayın ardından Orhun ara tatile girip 1 haftalığına Türkiye'ye geldi bile. Sömestr ortasında böyle bir tatil oluyor diğer ülkelerde. Bizde de yapılması düşünülen düzende yani. Yaz tatili daha kısa sürüyor böylece. Velhasılıkelam tam da fena halde özlemişken iyi geldi bu ara tatil. Bu hafta oğlumun sevdiği yemekleri yapmakla, akraba ve arkadaş toplantılarıyla meşgulum. "Oğlun üniversiteye başladı, sen çalışmayı düşünmüyor musun?" diyenler oluyor. Eski arkadaşlarım bilirler, görsel sanatlar alanında ücretli öğretmenlik yapıyordum. Ancak geçen sene olduğu gibi bu sene de başvuruda bulunmadım. Kendimi dinlemek, kendime dolu dolu zaman ayırmak mutlu ediyor beni şu an. Aşırı önemsediğim ve yıllarca kendimi hırpaladığım çocuğun dersiydi, okuluydu, yemeğiydi sorumlulukları yok belki ve bu durumda boş zamanım çokmuş gibi duruyor fakat bazen 24 saatin yetmediği oluyor. Yıllardır çocuğuna yapışık bir anne olarak tanınsam da kendime ait bir sosyal hayat kurmayı başarabilmişim ve bundan gurur duyuyorum açıkçası. Herkese de tavsiye ediyorum. Ha bu arada, zavallıcığımdan az bahsediyorum belki ama eşim de var:) Onunla seneler sonra baş başa kaldık. Erken evlenip, erken anne baba olmanın avantajlarının yanı sıra dezavantajlarını da yaşamıştık. Arkadaşlarımız gezerken, plan yaparken biz katılamazdık. Şimdi kafamıza göre çıkıyoruz. Arkadaşlarımız çocuk büyütüyorlar şu an:) Yani hal böyleyken çalışmaya pek yanaşamıyorum açıkçası. 15 Temmuz'dan sonra her şeyden sıtkım sıyrıldı üstelik. Orhun'un gelmesi, gitmesi, bizim arada Tallinn'e gitmemiz derken zaman geçip gidiyor işte. Kendi adıma bugünler için düşündüğüm ve yürürlüğe koymak istediğim bazı planlarım da yok değil. Onlar için enerji topluyorum bir yandan. 
    Aslında bu yazıda bahsetmek istediğim annemle katıldığımız Safranbolu-Amasra turuydu. Dökmem gereken duygularım varmış meğer. Gezide yaşadıklarım bir sonraki yazıya kalsın o zaman. Karadeniz gezisi olmasından mütevellit yeşili bol fotoğraflardan oluşan bir yazı olacak. Ayrıca bu kez farklı olarak dedikodularım da var anlatmak istediğim:)