GÜNAYDIN!

   

     Saati 7.50'ye kuruyorum her gün. Daha doğrusu Orhun'un okulunun olduğu günlerde. Bu sabah saatin zorlaması olmadan 6.50'de uyanıverdim. Çok susamışım ama kalkmak istemiyorum. Çünkü alarmın çalmasına 1 saat kala ayağa kalkarsam bir daha imkan yok uyuyamam. Nitekim öyle oldu. Dayanamadım, kalktım su içitim, 
"Belki tekrar dalarım" diye boş bir umutla sağa sola döndüm durdum ve tabii ki olmadı. Tekrar uyuyamadım. Kalktım bilgisayarı açtım. 
    Niye böyleyim ben ya? Uykuyla hep bir sorunum var. Çabucak uykuya geçiş yapanlara bayılırım mesela çünkü ben böyle bir şeyi hayatımda bir iki kere yaşamışımdır ancak. Uykum bir yerinden bölündüğünde tekrar kolayca dalabilirsem, kaldığım yerden devam edebilirsem o seferlik kendimi şanslı sayarım. Çoğu zaman dakikalarca  hatta bazen saatlerce kıvranırım tekrar uykuya geçebilmek için. Kafamı boşaltmaya çalışırım olmaz, hayal kurayım derim olmaz... Bir de her yerde uyuyamama gibi bir derdim var. Kendi yatağımdan farklı bir yerde yatmışsam o gece benim için kabus olur. Tatillerimin iki günü yatağa alışmakla geçer. Geç yatıp geç kalkmayı severim. 3.00'te yatıp 11.00'de kalkarsam uykumu almış olurum ama 11.00'de yatıp 7.00'de kalkmak bana göre değildir, uykumu alamam. Her ortamda uyuyabilenleri, 
20 dakika şekerleme yapıp zımba gibi kalkanları çok kıskanırım. Ben öğle uykusuna yatıyorsam en az 2 saat sürmesi lazımdır yoksa kafam sersem gibi, daha beter bir vaziyette uyanırım. 
    Aramız iyi değil belki ama uykuyu çok severim. 8 saatin altında hayatta yetmez bana. 9 olsun 10 olsun isterim:) Her zaman öyle olmasa da. 2 gün üst üste 5-6 saat uyuyabilmişsem 3.gün zombi gibi gezerim, açığı kapatmam gerekir. Ha bir de çıt desen uyanırım. Düzensizlik, düzensizlik, düzensizlik... Herkesin yapısı farklı uyku konusunda. 
Çok yakın bir arkadaşım ne kadar çok derdi, sıkıntısı olursa olsun- ki oldukça stresli günler yaşadı- kafasını yastığa koyduğu gibi uyur, üstelik deliksiz uyur ve bomba gibi kalkar. Benim gibiler ise uyumadan önce asla kafaya bir şey takmamalıdırlar. Yoksa halleri haraptır, sabaha kadar bir o yana bir yana döner dururlar. Yapacak bir şey yok aslında, çocukluğumdan beri böyleyim. Kardeşim benim tam tersimdir, uyur. Erken yatar erken kalkar. O baba tarafına çekmiş, ben huzursuz anne tarafına çekmişim. 
    Ah neyse çok konuştum. Saatin alarmı çaldı. Ben Orhun'a kahvaltı hazırlamaya gidiyorum. Herkese günaydın!


   Not: Orhun'u uyandırdım. Çoook zorlandı, "Ne yapayım uyuyamadım ki gece" dedi:) Bu çocuk da aynı bana çekmiş. Neredeyse birebir aynı. Sömestr tatilinin üstüne, tam okullar yeni açılmışken, tekrar kar tatili eklenince kendini toparlayamadı. Çünkü biz böyleyiz. (Babamız biraz daha rahat bu konuda. Bizim huyumuzu bildiği için sabahları ses çıkarmamaya çalışarak kahvaltısını yapar gider. Bir tanedir o!:) )

   Not: Blogumu takip edenler "Hani bu çalışıyordu, öğretmendi?" diyebilirler. Öğlenciyim efendim. Yani birkaç sadık okuyucu arkadaşım dışında okuyan ve merak eden varsa açıklama getireyim dedim gereksiz bir şekilde.

   Ve Not: Evet, uykumu alamadım, sinirliyim! :)