TÜRVAK VE ÇOCUKLUĞUMUN FİLMLERİ...

    Geçtiğimiz hafta Orhun'la anne-oğul "Van Gogh Alive İstanbul" sergisine gitmek için yola koyulmuşken... Beyoğlu'ndan Tophane'ye doğru inerken... TÜRVAK'ın önünden geçtik.  Ben de Orhun'a "bak oğlum burada da Sinema ve Tiyatro Müzesi var" dedim. O da "Cüneyt Arkın var mıdır?" diye sordu. Ben de "vardır oğlum, istersen girelim" dedim:) "Girelim" dedi. İyi de oldu:) Ben daha önce bu müzeyi gezmemiştim. TÜRVAK, Türker İnanoğlu Vakfı, Sinema ve Tiyatro Müzesi... İçerisinde sinema ve tiyatro tarihine dair ne ararsanız var. Eski film oynatıcılar, projektörler, şaryo arabaları, afişler, el ilanları, biletler... Ayrıca setlerde çekilen fotoğraflar, tiyatro oyunlarından kareler vs.vs.vs. Koleksiyonun esasını Türker İnanoğlu'nun kendi arşivi oluşturuyormuş, diğer parçalar ise eski sinemacı ve tiyatrocular ile ailelerine çağrıda bulunularak toplanmış. 
    Müze 4 katlı. En üst kattan başlayarak gezdik. 1,2 ve 4. katlar sinema ve televizyona; 3.kat ise tiyatroya ayrılmış. Her kat ayrıca Ömer Lütfi Akad Salonu, Halit Refiğ Sinema Salonu, İsmail Dümbüllü Salonu, Balmumu Heykeller Salonu gibi bölümlere ayrılmış. Her katta, her salonda çocukluğuma dair isimleri görünce öyle mutlu oldum ve hüzünlendim ki anlatamam. Çocukluğumda seyrettiğim filmler, izlediğim oyunlar... Belgin Doruk, Ayhan Işık, Öztürk Serengil, Vahi Öz, Hulusi Kentmen, Sadri Alışık, Adile Naşit, Kemal Sunal, Kadir İnanır, Türkan Şoray, Hülya Koçyiğit, Şener Şen, Ekrem Bora, Cüneyt Arkın, Filiz Akın, Fatma Girik, Tarık Akan, Yıldız Kenter, Haldun Dormen... Daha pek çok sevdiğimiz isim... Hangi birini sayayım ki... Bugün Türk sineması bana eski hazzı vermiyor ne yazık ki. Çocukluğumun filmlerini arıyorum. Şimdiki teknolojiyle çekilmeyen ama şimdiki filmlerden çok daha sahici olan filmleri arıyorum. İşte bu müze beni çocukluğuma götürdü. Çocuğumla beraber gezdim. Onu -deyim yerindeyse- esir aldım:) Anlattım da anlattım... "Aaaa! bak bu film çok güzeldi!", "ayy! bak! rahmetli ne güzel kadındı!","biliyor musun bu filmde şöyle şöyle olmuştu"... Balmumu heykeller salonunda daha da duygulandım. Nasıl duygulanmayayım? Hafize Teyze almış eline zili koşturuyordu sanki... Çöpçüler Kralı elinde süpürgesi gülümsüyordu... Ayhan Işık tüm yakışıklılığıyla oradaydı...       
    İşin ilginci 14 yaşındaki oğlum hiç sıkılmadı.(Gerçi gelecek planlarında film çekmek, yönetmen olmak da var.) Her şeyi okudu tek tek, inceledi. Zaten çocukcağız son zamanlardaki 80'ler, 90'lar akımının etkisiyle "sizin zamanınız ne güzelmiş" deyip duruyor:) Güzeldi ya! Bana mı şimdi öyle geliyor bilmiyorum ama... Güzeldi...

    Yani... Demek istiyorum ki... Bu müze güzel bir müze. Ayrıca bir de 60.000 ciltlik bir sanat kitaplığı ve okuma salonu var. Kitaplığı da ziyaret etmek lazım bir gün. Kafeteryasında güzel bir de kahve içeriz. Düşünenlerin, oluşturanların, bana çocukluğumun filmlerini, tiyatrosunu hatırlatanların yüreklerine sağlık.

 
    Müzede fotoğraf çekmek yasak. Ama kusura bakmasınlar, oğlum afişleri incelerken dayanamadım ve bir tane çektim. Zaten niye yasak olur hiç anlamam. Abartmamak şartıyla hatıra alabilmeli insanlar. Ben fotoğraf çekmeyi ve döndüre döndüre o fotoğraflara bakmayı çok severim. İleride hatırlamak istiyorum tabii ki ve fotoğrafa bakıp "Orhun'la o gün şunu şunu yapmıştık" demeyi.

    Balmumu Heykel Salonu. Önde Adile Naşit. Arkada Öztürk Serengil ve Hulusi Kentmen. Bu fotoğrafı ben çekmedim. Belirteyim de:) İnternetten aldım.

    Müzede maalesef hediyelik eşya dükkanı yok. Danışmada satılan defterler ve kartpostallar var. Oysa ki çok heveslenmiştim afişler falan vardır diye. Ne güzel fikirler çıkar halbuki hatıra eşyalar konusunda. Neyse... En azından bu defterler var. Film afişlerinden uyarlama. Çok beğendim. Fazla çeşit yok gerçi ama ben seçtim bir tane. Postacı... Kemal Sunal, Fatma Girik, Erdal Özyağcılar... Yönetmen Memduh Ün... Senaryo Umur Bugay... Müzik Cahit Berkay... Vay! Vay! Vay!

                         Ve son olarak... Tam 10 lira. Öğrenci 5 lira:)