GRAYBOY'UN ARDINDAN...

    2 sene önce yaklaşık bu zamanlarda evcil hayvan olarak hamster aldığımızı yazmıştım. İsmini Grayboy koymuştu Orhun. Grayboy artık yok:( Dün öldü. O kadar üzüldüm ki anlatamam. 2 gün yattığı yerden kalkmadı, zor nefes alıyordu, gözünü zor açıyordu. Kalkamadığı için yemeklerini biz uzatıyorduk, yemek istiyordu ama yiyemiyordu, susuz kalmasın diye ağzına pamukla su veriyorduk. Tedavi edecek ekipman olmadığı için hamsterlara her veteriner bakmıyor. Internetten bir klinik buldum. Veteriner de arada bir beslediği için ilgilendi. Götürdüm ama iş işten geçmiş. Zaten yaşlı olduğu için ve kistik yapıları olduğu için ufacık şeyin neredeyse tüm vücudunu tümör sarmış. "Aniden böyle oldu" dedim. Zaten aniden olurmuş. Veteriner hayvanın acı çektiğini ve uyutmanın daha yerinde olacağını söyledi. Ben o an fena oldum tabii. Ama acı çektiği o kadar belliydi ki. O nefes alamadığı için bütün gece ben de uyumamıştım, sabaha kadar başında beklemiştim. Küçücük bir hayvan için sabahlamak bazılarımıza tuhaf gelebilir ama aksi davranmak elimde değil. Zorlandığını görmek çok üzücüydü. Hal böyleyken dün uyutuldu. Daha yeni yeni kendime geliyorum. 

    Çok alışmıştık. Küçücük olduğu için koruma ihtiyacım çok fazlaydı ona karşı. O kadar sevimliydi ki. Her gören bayılıyordu Grayboy'a. Su içerken suluğundan şıkır şıkır sesler çıkarırdı. Tekerleğinde dönüp dönüp antrenman yapardı. Muz kurusuna bayılırdı. Kabına yeni yem koyduğumuzda hemen muz kurusunu kapıp yuvasına saklardı. Gonzales denilen cinstendi. Bu grubun ömrü zaten en fazla 1.5- 2 yılmış. Veteriner "ben hiç 2 yaşına kadar büyütemedim" dedi. Bizimki 2 yaşını bitirmişti. Elime alamıyordum. Hayvanları çok seviyorum ama maalesef dokunamıyorum. Ona rağmen çok iyi bakmıştım. Yuvasını sık sık temizlerdim, temizlerken eşim ve Orhun dışarı çıkarırlardı. Kimsenin kirli elleriyle hayvana dokunmasına izin vermezdim. Dışarıdan gelen misafirin elini yıkamadığını biliyorsam ve Grayboy'la oynamak istiyorsa önce ellerini yıkattırırdım. Çabuk mikrop kapabilecek hassas hayvanlar çünkü. İnsanlardan grip virüsü alıyor diye hastaysak iyice iyileşmeden asla yanına yaklaşmazdık. Cereyanda kalmasın diye dikkat ederdim. Orhun'un sıkıntılı zamanlarında almıştık ve hakikaten ona iyi gelmişti. Daha Orhun'a söyleyemedim. O da aynı gün "seni rüyamda gördüm, sarılıyorduk" diye mesaj attı bana. Bakar mısınız? Çok şaşırdım, bir şey de diyemedim. 1-2 hafta sonra tatil için eve gelecek, gelmesine yakın hasta olduğunu, kendini hazırlamasını söyleyeceğim herhalde. 
    Ben hüngür hüngür ağlarken, sonradan gelen bir başka veteriner "köpek alın, köpek daha uzun yaşar, iyi arkadaştır" demez mi? "Bir daha asla evcil hayvan almam" dedim. Bir miktar üzerime geldi. "Şu ufacık hayvanda ne hale geldim, ben böyle şeyleri kaldırmakta zorlanıyorum" dedim. Kadın "çok yanlış" dedi. Kadına "şu an sizinle bunu tartışacak durumda değilim görmüyor musunuz?" demek aklıma gelmediği için kendi kendime çok sinirleniyorum. Evcil hayvanını henüz kaybetmişken daha uzun yaşayanı tavsiye etmek bir kere en baştan duyarsızca bir  hareket. Ayrıca huyumu bildiğim için, kendimi sorumluluğumdaki herkese, her canlıya karşı çok hırpaladığım için evcil hayvan düşünmüyorum. Bunun neresi yanlış? Hayvanları çok severim, asla zarar görmelerini istemem, imkanım olduğunda yardım ederim. Dışarıda belirlenmiş yerlerde ortam müsaitken kedilere mama bırakıp, dokunamadığım için hızlıca uzaklaşırım. Korktuğum halde yaparım bunları, korkumu belli etmemeye çalışırım. Ama evine almak bambaşka bir şey. Onunla kafayı yiyeceğime eminim. Herkese göre bir şey değil ki bu. Dünden beri ne hissettiğimi ben bilirim. "Abartma, sakin ol" diye diye zor frenledim kendimi ki şu an şunları yazarken bile ağlıyorum. Kadın bir de gelmiş bana "çok yanlış" diyor. Zor durumda bir hayvana yardım etmediğimi görürsen yanlış dersin, hayvanları sevmiyorum desem yanlış bulabilirsin ama "zarar gördüklerinde psikolojik olarak kaldıramıyorum" dedim diye yanlış diyemezsin. 
    Böyle işte. Sinirim bozuk. Sitenin bahçesine gömdük Grayboy'u. Bir kağıdı kalp şeklinde kestim ve üzerine "bize yaşattığın mutluluk için sana teşekkür ederiz Grayboy" yazdım, onu da ekledik yanına. O ufacık şey gerçekten mutlu etmişti bizi.