BUGÜNLERDE...

   

    Kuzenim Bodrum'da yaşıyor. Yine ona gittik Orhun'la birlikte geçen hafta birkaç günlüğüne. Çok fazla akraba yok bizde. Bu yüzden karmaşa da yok, olanlarla birbirimize bağlıyız. Kuzenimin küçük kızını çok özlüyoruz, gidişlerimizin sebebi o oluyor. Ağustos sonunda 3 yaşını bitirecek. İstanbul'dan toplaşıp gidilecek yine doğum gününe. 2 senedir olduğu gibi. Ancak bu sene Orhun'un üniversite işleri nedeniyle bizim fırsatımız olmayabilir diye erkene aldık ziyaretimizi. İlk defa Bodrum'u bu kadar tenha gördüm. Daha uçak yolculuğundan anlaşılıyordu tenhalık. Bu mevsimde tıklım tıklım olan Bodrum uçaklarında boş koltukların varlığı hayli fazlaydı. Yolcular tabii ki Türk ağırlıklı. Gördüğüm birkaç yabancı yolcuyu öpesim geldi. Aslında bana kalırsa gelmeliler, dünyanın birçok yeri tehlikeli şu sıra fakat bu zamanda Türkiye'de tatil yapmak onlara göre büyük cesaret. Onlar da haklı. Darbe girişimi korkularına tuz biber ekti ne yazık ki. 
    Olaydan 4 gün sonraydı yolculuğumuz, havaalanında 15 Temmuz akşamı kırılan bazı camlar yenilenmemişti henüz. Bunların kimi jetlerin sesleriyle patlamış, kimi arbede sırasında zarar görmüş. Üzücüydü. Instagram hesabımda şu fotoğrafı paylaştım ve altına şöyle yazdım o gün:

    "Havaalanının kırık camları önünde naif bir kitap... Bir nebze olsun normalleşme gayreti..."

    Kitaba dikkat! Yekta Kopan'ın İpekli Mendil'i. Kitapseverler bilirler D&R'ın 5 tl.'lik yaz kampanyası başladı. Hepsi Can Yayınları'ndan. Yolum düştükçe bakıyorum mağazalara. İpekli Mendil'in adı da güzel, kapağı da, içeriği de. Kitap adını Sait Faik Abasıyanık'ın bir öyküsünden almış. Yekta Kopan'ın 13-14 yaşlarında okuduğu ve çok etkilendiği bir öyküden. Şu satırlar -kendi deyimiyle- yumruk gibi oturmuş genç Yekta'nın boğazına: "Ölmek üzereydi. Sımsıkı kapalı yumruğunu kapıcı açtı. Bu avucun içinden bir ipekli mendil su gibi fışkırdı". İpekli mendilin su gibi fışkırmasından etkilenen yazar, okuduğu tüm öykülerden derlediği nesneleri, kişileri, yerleri, duyguları vb. terimleri ansiklopedik bir düzenle sunmuş bu kitapta. Teker teker öykülerin ve yazarlarının isimlerine yer vermesiyle, edebiyatın az ilgi gördüğüne inanılan bu türüne bir nevi saygı duruşunda bulunmuş. Herkes aynı ilgiyi göstermeyebilir fakat ben sevdim bu kitabı. Sırf kapak tasarımı bile alınması için bir sebep aslında. Yaldızlı ve şeffaf, yani ipekli bir mendil havasındaki ikinci kapak sarmalamış bu kitabı, bu öyküleri. Ruh halimiz malum bugünlerde, şu zarif kapak bile duygulandırdı beni.

    Bodrum yine sıcaktı, deniz yine güzeldi fakat dediğim gibi inanılmaz tenhaydı, yabancı turist sayısı ise parmakla gösterilecek kadar az. Restoranlar boş, sokaklarda eski kalabalıktan eser yok, ilçedeki klasik yaz trafiği yok. 

    
    Marmaris'teki kaçaklar nedeniyle olsa gerek, havaalanında kontroller sıkıydı. Önümüzdeki asker görünümlü genci hem fazla sorguladılar, hem de çantasını iki kere aradılar, bomba testi bile yaptılar. Hani şu toz halinde bir şey sürüp yaptıkları aramadan... Her şey normaldi, bizimle aynı uçağa bindi çocuk.  

    Hepimiz normalleşme arzusundayız. Biz de bu şekilde atlattık geçmiş birkaç günü. Bodrum'a küçük yeğen Parem'i sevmeye gitmeden hemen önce üniversite sınav sonuçları da açıklandı. Orhun'un puanı güzel. Hele hele bu kadar az çalışmaya rağmen gayet güzel. Ancak -daha önce anlatmıştım- bizim hazırlıklarımız birkaç aydır yurt dışında eğitim üzerine ilerliyor. O da sonuçlanmak üzere çok şükür. Hayırlısı... 
Her şeyin hayırlısı olsun. Dilerim üzerimizdeki koyu bulutlar bir an önce aydınlansın.