Teknik aksaklıklardan dolayı 3 gün boyunca internete giremedik. Arıza giderilince oğlumun ve benim surat ifadelerimizi görmeliydiniz. Çok mutlu olduğumuzu belirtmeme gerek yok sanırım:)) Yanlış anlaşılmasını istemem, çocuğunu bütün gün bilgisayarla baş başa bırakıp "aman uslu uslu oturuyor işte" diyen annelerden değilim. Tamam, bütün bir yaz çocukları oyalamak zor. Ama elimden geldiğince vaktini keyifli geçirmesi için çabalıyorum. Sinemaya gidiyoruz, gündemdeki sergilerin çocuk atölyeleri varsa onları takip etmeye çalışıyoruz, arkadaşlarını ziyaret ediyoruz, kuzeniyle oynuyor. bisiklete biniyor, kitap okuyor, resim yapıyor, Monopoly oynuyoruz vs. vs. Ama her eve dönüşte veya her boş kalışında hooooop! bilgisayarın başına.
O hevesini alıyor ( Ya da henüz almamış oluyor da ben öyle farzediyorum:)))
Bu kez ben "Sen çok takıldın, biraz da bana versene" diyerek zaptediyorum bilgisayarı.
Velhasılı kelam bilgisayarın bizi esir aldığını anlamış bulunmaktayım. İnternete girmediğim gün yok. (Tıpkı sizler gibi.) Öncelikle hemen bir arkadaşları yokluyorum, gazeteleri okuyorum, merak ettiklerimi araştırıyorum, oyun oynuyorum, alışveriş yapıyorum ve bu bağımlılık iyi mi? Kötü mü? Karar veremiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumu olan?