BUGÜNLERDE...

    Günlerdir adam akıllı uğrayamadım buralara. Vakitsizlikten, öylesine tıkladım arada, hızlıca taradım takip ettiğim bloglar listesini ama layığıyla okuma gerçekleştiremedim. Ancak bu gece tek tek uğrayabildim blogger arkadaşlarımın sayfalarına. Yaklaşık iki saattir okuyorum."Ne zorun var ki?" diye düşünen olabilir belki ama takip ettiğim blogları düzenli okumazsam içim rahat etmiyor. Keyif alıyorum ki okuyorum tamam ama nedense okumadığımda suçluluk da duyuyorum:) Yani kıymetimi bilin anacığım!:) 
    Bugünlerde harala gürele geçiyor hayat. Sömestr ve kar tatillerinin ardından, biriken müfredatla birlikte okullarda yoğun bir dönem yaşanıyor. Derse gir, dersten çık, derse gir, dersten çık... Tek saatlik Görsel Sanatlar dersine girdiğim için her saat ayrı bir sınıftayım, 3 kat arasında mekik dokuyorum. Bugünlerde en çok duyduğum şey "Olmuş mu öğretmenim?" :))) Okul dışında da ara ara birileri "Olmuş mu öğretmenim?" diye sesleniyormuş gibi geliyor bana:) 

5.sınıflarım yaptı bunları. Örgü ipleriyle...

    Geçtiğimiz hafta sonu da yoğun geçti. Kafamı boşaltmak için hafta sonunda bir gün kesinlikle dinlenmeyi, bir gün fırsat olursa gezmeyi tercih ediyorum. Kışın cuma akşamları da evden pek çıkmıyoruz. Kitap, film takılıyoruz. Ancak bu kez hoş bir etkinlik için dışarıdaydım. Enver Aysever'le Aykırı Kumpanya...
Büyükçekmece Atatürk Kültür Merkezi'ne gelmiş. Geçen sene seyretmek istemiştim, fırsat bulamamıştım, bu kez kaçırmak istemedim ve haftalar öncesinden aldım bileti. Eşim o akşam çalıştığı için en yakın arkadaşımı da aldım yanıma (6.yaşımızdan beri arkadaşızdır), okul çıkışı dışarıda bir şeyler atıştırıp Büyükçekmece'ye uzandık. 
Enver Aysever'i programcı olarak beğeniyordum, kitaplarını da okurum. Özellikle Edebiyat Ölmelidir'i çok beğenmiştim. Bir de sahnede izleyeyim, dinleyeyim dedim. Memnun da kaldım. Hem bir stand-up ustası gibi gündeme ve kendi hayatına dair espriler yaparak ciddi anlamda güldürdü, hem de toplum olarak yaşadığımız üzücü olaylara müzik ve fotoğrafları da kullanarak değindi ve ağlattı. Edebiyata değinmeyi de unutmadı. Çapulcu kafasındakilerin keyif alacağı bir gösteriydi. Arkadaşımla birlikte ayrı eğlendim çünkü kendisi gülmeyi çok sever, asla kendini tutamaz. Bu durumda Enver Aysever bol bol bizim tarafa bakar oldu. Hatta bir ara "Orada bir hanımefendi ruhunu teslim ediyor" diye laf attı ama gerçekten arkadaşımın gülmekten nefesi kesilmişti:) (Durduramıyor kendini, ne yapalım? Herkesin yapısı farklı. Ben mesela hayatta sesli kahkaha atamam ki buna da çok üzülürüm:)). Arkadaş da bunun üzerine arada bir tweet attı olayla ilgili. Adam ikinci yarıda sahneye çıkar çıkmaz "Nevra Hanım kim?" dedi:) Yıllardır hep böyle oldu a dostlar! Her yerde ilgi çeken bir arkadaşla geçti ömrüm:) Ve ben ilgilerin odak noktası olmaktan ciddi anlamda hoşlanmam ama Nevra'ylayken kaçamıyorum ne yazık ki:))) Neticede eğlendik mi, eğlendik. Aykırı Kumpanya'yı tavsiye ederim.

Enver Aysever... Bazen baterinin başına kendisi geçiyor.

    Cumartesi günüm de arkadaşlarımla geçti çok şükür. Bu kez yine ilkokul arkadaşlarımla beraberdim (Nevra'yla ayrı sınıflarda okuduk, bu kez o yok:)). Facebook'a laf atıyoruz bazen ama daha önce de bahsetmiştim, ilkokul arkadaşlarıyla tekrar buluşmamız bu sayede oldu. Şimdi hem uzun zamandır arkadaş gibi, hem de yılların ardından, büyümüş kadınlar olarak, yeni tanışmış gibi çok güzel vakit geçiriyoruz. Bazen 7-8 kişi toplanıyoruz, bazen işi olan katılamıyor 2-3 kişi beraber oluyoruz, bu buluşmaları hep tekrarlıyoruz. Bir arkadaş Ürgüp'te yaşıyor, o İstanbul'a geldiğinde planlarımızı ona göre yapıyoruz. Bu aralar kendisi yine İstanbul'da ve cumartesi günü 3 arkadaş beraberce, iş icabı Çorlu'ya yerleşmiş olan diğer bir arkadaşımızı ziyarete gittik. Üzücü bir sebep düşürdü bizi yollara ama sonucu neyse ki iyi. Arkadaşımız büyük bir trafik kazası yaşadı ve haftalarca hastanede yattı, 3 ay yürüyemedi. Fizik tedavi seansları sonuç verdi, şimdi yürüyebiliyor. Allah onu çocuklarına bağışladı. Biz de gittik ve gözlerimizle gördük, hasret giderdik. Hayatta her an her şey gelebilir başımıza. Bu gerçeğin bilincinde yaşamamız lazım sanırım.

Çorlu dönüşü Silivri sahiline uğrayıverdik güneşten yararlanmak için

    Pazar günü de malum Fenerbahçe-Galatasaray derbisi vardı. O gün onun heyecanı yetti. Stadda olmayı isterdim ancak kardeşimle denedik, bilet bulamadık. Maç sonucunu söylememe gerek yok, gelenek bozulmadı:)
   İşte durum böyleyken böyle:) Vakitsizlikten adam gibi yazı hazırlayamıyorum, bari olan biteni yazayım da hevesimi alayım dedim. Tüm yoğunluğuyla tekrardan başlayan  bir haftayı yarıladık bile. Hepimize kolay gelsin!