"Nefes" tek kelimeyle etkileyici bir film. Askeri açıdan ne kadar gerçekçi bilemem çünkü ben erkek değilim ve askerlik yapmadım. Fakat şunu söyleyebilirim ki karakterler açısından, çarpışma sahneleri vb.açısından oldukça iyiydi. Askerlerin anneleriyle, babalarıyla, sevgilileriyle telefonda konuşma sahnelerinde koptum. Ahizenin diğer tarafından duyulan konuşmalar çok ama çok bizdendi. "Sen gelene kadar kimseye köfte yapamam oğlum, sen yokken yiyemiyorum" diyen ağlamaklı anne, "Ne yapalım oğlum, herkes gibi yapıp geleceksin" diyerek metin durmaya çalışan baba, "1 hafta sonra, 10 gün sonra ararsın artık" diyen anlayışsız sevgili o kadar gerçekti ki... Ve diğer tarafta ailelerine hiçbir şey belli etmemeye çalışan Mehmetçikler... Her an ölebileceği gerçeğiyle yaşayan, elleriyle vesayet belgelerini imzalayan gencecik insanlar...
Amatör bir sinema izleyicisi olarak söyleyebilirim ki yönetmen (Levent Semerci) her an çatışma çıkabileceği izlenimini çok iyi vermiş. "Eyvah! şimdi bir kurşun gelecek! Şimdi baskın olacak!" duygusunu yaşarken, hiç beklemediğim bir anda gerçekleşen çatışma sahneleri de çok başarılı. Açıkçası "Sadece milliyetçi duygularla yapılmış bir filmdir herhalde" diye düşünüyordum ve sinematik açıdan bu kadar iyi bir film olabileceği aklıma gelmemişti. Düz bir film değil. Ağır bir temposu var ama aynı zamanda hemen her sahnede yakalanabilen ayrıntılar sayesinde hiç de sıkıcı bir film değil. Ayrıca aşırı duygusal, aşırı milliyetçi bir hava sezmedim. Sadece ve sadece gerçekler vardı diye düşünüyorum.
Kısacası ben bu filmi beğendim. Televizyondan değil de, sinemada film izlemeyi tercih eden amatör bir sinema seyircisi olarak öncelikle konu, daha sonra sinema dili açısından çok başarılı buldum. Tavsiye ederim. Gidiniz. Biz rahat yataklarımızda uyurken Türk askerinin nasıl zor şartlarda sınırlarımızı koruduğunu, askerliğin nasıl "Yan gelip yatma yeri" olmadığını bir kez daha görünüz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumu olan?